Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 18]

Adam

‘Ik wil weer bij u zijn.

Uw borsten zongen sneeuw en maneschijn,
uw groote schoone mond schonk fellen wijn;

waar is uw hand die wondren los kon streelen?
lianen, ineengestrengelde struweelen

begonnen vreemd te bloeien in den nacht;
ik werd voor d'eeuwigheid aan uw geslacht

gebonden, aan den droom van sneeuw en wijn
en maneschijn, - ik wil weer bij u zijn,

gelijk wij in den Tuin eens samen waren;
wij zullen samen wachten, duizend jaren

in leed en angst misschien, en van een rooden
gloed verblind en sterven duizend dooden,

wanneer de vruchten vallen van mijn stam,
totdat een Lelie en een Offerlam

ontspringen aan ons eigen bloed, den wijn
en 't eerste lied van sneeuw en maneschijn.’

René verbeeck.