Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1932

[p. 521]

De Blinde

Ik zie niet meer het helle licht daarbuiten,
Menschen en dingen in den klaren dag,
Ik weet niet meer hoe de avond weifelt aan de ruiten,
Ik hoor de voeten schuiven, soms een lach.

Ik ben een mensch die lang gestorven is,
Maar eenzaam voortbestaat, in nacht herboren,
Van 't bonte leve' een bleeke heugenis
Mee met zich droeg, die langzaam gaat verloren.

Want in het duister van mijn diepsten grond,
Ik plots een nieuwe, felle klaarte vond.

19/4/'32.

Frans De Wilde.