Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1932

[p. 395]

Verzen van Roel Houwink.

I Vrouw met Bloemen

Van zichzelve ongeweten,
door geen spiegelbeeld verraden,
is zij sluimrend neergezeten
in den hof van God's genade -

tulpen bloeien aan haar voeten,
meien met hun bloesemspranken
haren teedren slaap ontmoeten,
dicht omkruifd van winde-ranken -

niemand kent dit droomen-zoete
dan wie over dood's ravijnen
reeds God's engelen begroetten
bij haar lijfelijk verschijnen.

[p. 396]

II Aan den Dood

Hoevele malen, dood, zijt gij voorbijgegaan
vlak onder mijn geopend raam?...
maar niet heb ik uw voet gehoord
en niet verstaan uw minziek woord.

hoe vaak, o dood, heb ik in uwer armen krocht
gerust van een verloren tocht?...
en sluimerde bevrijd van wee,
of 'k in mijn liefste's armen leê.

hoe dikmaal, dood, ben ik uw lust ontvlucht
en losgebroken uit uw tucht?...
en toch zwelt in mijn smallen schoot
gestaâg uw duistre vrucht, o dood!

[p. 397]

III Laatste oogenblik

Zij hadden reeds zijn handen saâmgelegd
en hoog getrokken het verfomfaaid laken,
opdat geen vreemde 't schrikkelijk doodsgevecht
met zijn ontstelde blikken zou genaken.

schaduwen sloten reeds den valen mond,
blinkende vliegen vingen aan te plagen
der lippen leêg gebloede wond...
maar nog was hij niet ganschelijk verslagen.

want eenmaal nog riepen zijn oogen luid
het licht in hunne schemerdiepten binnen
en als een kind met gulzig kreungeluid
dronk hij zijn laatsten dag van het besmeurde linnen.

[p. 398]

IV Rusland en Wij

amare mundum in Deo

Wie zal U vinden
waar Gij gezocht zijt
door deze blinden
in zichtbaarheid?...

eer zal U dragen
een in zijn armen
van die U jagen
zonder erbarmen.

wie zal U hoeden
in dezen nood?
wij die U voedden
met gal en dood?

wie kan ontrooven
Uws hart's onbesmetheid,
die immer boven
toeval en wet zijt!

wie zal U vinden
waar Gij gezocht zijt
door deze blinden
in zichtbaarheid?...