Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1931

[p. 294]

Gebed

Moeder der pielen, die Gij in Christus baart,
Moeder mijner ziel,
neem mijn geest, mijn hart, mijn wil
en stil
met uwe koele liefde mijn felle smart.
Zie een mensch, uw kind;
zijn pijn: als een roode vlek
verguisde geur van uitgegoten wijn,
zijn stem een schor roepen
als van een hongervogel in dorre kou.
Moeder, zie in mijn oogen -
ziet Gij niet het beeld
van een huis in puin;
bouw, bouw op Moeder -
aan iedren steen het bloed van uwen Zoon -
ik heb Hem zoo bemind
en bemin Hem nog.
O, Moeder van de schoone liefde,
bedek mijn schande
met den bloesem van uw lach.
Hoe heb ik hoog gedacht dit huis,
paleis mijner wenschen,
toren van kracht
voor mij zelven
en voor anderen.
Zie uw armen dwaas
en red de scherven zijner droomen;
heeft Christus uw Zoon den grondsteen niet gelegd!
o, Moeder, ik weet niet, hoe mijn muren weken,
maar 'k zie mijn puinen opgetast
en sta vereenzaamd in hun weemoed.
En toch, Moeder,
zoo het moet,

[p. 295]

 

breek verder af en gruisel mij tot stof

 

zoo 't moet -

 

maar, doe mij weten,

 

doe mij zien,

 

dat Gij dùs Christus baart in mij.

Victorinus, S.D.S.