Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1930

[p. 465]

Lieve Vrouwke...

Lieve Vrouwke onder den stolp,
dat verdroomt al het paasch-blauw
van uw al te groote oogen,
met uw al te roode wangen,
ben je van suiker, ben je van dauw,
ben je van allerpuursten honig
waar wij kinderen naar verlangen.

Met een mandeken, wat kollen
en een manken kandelaar,
en ons zieltje, och arme, wit-beschimmeld
stelden we u te bloemen daar;
vaar jij hoog tusschen de wolken
op het schipken van de maan
boven 't bijzen van de zwalmen
met sint Pieter en sint Brandaen:
toch wil je nestelen in ons midden
onder het stof van ons zondig gedoe:
zoete Vrouwe dein uw jongsken,
zoen zijn kwade oogskens toe.

Wat goud op uw mantel van papier,
wat zon op uw fijne poppenhand:
(een goudbij schier...)
gij zijt de moeder van dit land,
waar niets dan kinderen in kraaien;
een zoen op ons wild, weerbarstig haar,
gij krijgt er van ons wel een stuk of paar...
en breek uw warrem herte ons,
net lijk ons andre moeder, koekebrood en vlaaien.

G. De Keersmaeker.