Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1926

[p. 278]

Een Droom.
Door Urbain Van de Voorde.

Als sneeuwval zacht

Mijn slaap in trad de dood,

Zoo lang verbeid, maar nu te laat

En bracht mij diep in nood:

Was hij (ten baat!)

Mij gisteren toegewezen,

Hij waar' gevierd, geprezen:

Hij was, getroost, verwacht.

Maar schoon als nu

Was nooit ziels evenwicht.

Nu was uw heldre komst nabij

Uw komst uit grondloos licht.

Slechts ik, slechts gij:

De wereld lag verzonken -

Afgronden langs voer dronken,

Mijn naakte ziel tot u...

Was 't schuld? Was 't schroom?

Ik plofte in duizle val -

Maar om haar liefde: onwrikbre spil,

Mijn ziel zwenkte, eeuwig pal.

Een kamp, een gil:

Een groote vrede klaarde;

'k Ontwaakte op heilige aarde:

- En heel die dood was droom.