Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1926

[p. 2]

Nabeschouwing op het Warande-Jubileum.

Toen Dietsche Warande en mijn persoon zoo gul werden gehuldigd op het onvergetelijk feest van 17 Januari, trachtte ik in weinige woorden vele gevoelens te uiten die diep in mijn hart sluimeren. Ik zeide dat ‘Ons volk een schoon volk is, een fier volk, een blijmoedig volk’.

Ons volk is schoon; heeft zin voor en behoefte aan schoonheid; is onder alle volken bij uitstek een schepper van Schoonheid.

Dit heeft me zoo bijzonder getroffen tijdens den oorlog, aan 't front. Te midden der gruwelijkste tooneelen behield de schoonheid vat op het gemoed onzer jongens. Wanneer zij maar even ontsnappen konden aan de ontzettende obsessie, vlogen zij - schilders, schrijvers, toonkundigen - naar doek en penseel, naar voordracht of vertooning, naar zang- of snaarspel. De alomheerschende verwoesting herschiepen zij in kunstverheerlijking; de vernieling bedekten zij met de kleuren hunner fantazie; uit de puinen bloeide het leven der Schoonheid op.

En wat een wonder kunstgevoel bij al die eenvoudige volksjongens! Weelderig tierden de werken overal. Waar wij ze groepeeren wilden om de lafenis der schoonheid aan hun medebroeders, hun medelijders te brengen, kwamen zij te alle kanten op. Want ons vlaamsch volksgemoed heeft behoefte aan schoonheid zooals het nood heeft aan liefde. 'k Weet wel: de eerste vereischte is: voor de schare het brood der waarheid te breken; maar daarbij sluit onmiddelijk aan: het schenken der schoonheid.

Niemand kan leven zonder vreugde. Die vreugde-boodschap brengt de schoonheid. De schoonheid is de blijdschap der liefde.

Wij zijn een schoon volk. Ook een fier volk.

Ten overvloede werd dat in den laatsten oorlog bewezen; maar is het ooit anders geweest? Uit de bladzijden onzer historie spreekt diezelfde onversaagdheid. Stil, zonder omhaal van woorden, zonder drukte, gaat ons volk zijn gang, onafhankelijk, fier en stug. En we hebben dit voor op andere

[p. 3]

dappere volken - alvast op de Franschen die heldhaftig strijden en sterven kunnen - dat onze roem rein en onbesmet gebleven is. Wij hebben enkel verweersoorlogen gekend; Frankrijk heeft heel Europa aangevallen ten allen tijd. Wij, vroeg of laat, schudden het juk af van alle uitheemsche overheersching, van iedere poging tot binnenlandsche verdrukking.

Wij zijn fier, omdat wij eenvoudig en nederig zijn: een echt volk; en van onze vorsten zelf eischen wij de eigenschappen van ons eigen inborst: gemoedelijkheid, eenvoudigheid. Fier zijn wij, niet trotsch.

De fierheid in een bron van vreugd. Wij zijn een blijmoedig volk omdat wij een krachtig en fier volk zijn, bereid de offers te brengen die 's lands heil vergt; wij zijn een gezond volk, evenwichtig en, Goddank! nog geloovig.

Wij zijn blijmoedig, omdat wij de vreugd der schoonheid genieten, de schoonheid van een fier leven, en in deemoed bukken voor den Schepper aller gaven, den God van levenbrengende waarheid, blijdschap schenkende schoonheid, alles verwarmende en bezielende liefde.

Mocht dat schoon volk, dat fier volk, dat blijmoedig volk tot volle ontwikkeling en ontplooiïng komen! Dat was op een der blijdste dagen haars levens de innigste wensch van

M.E. Belpaire.