Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1926

[p. 57]

De Krantenvrouw.
door Marnix Gijsen.

De kleine klaagstem
van de krantenvrouw
siddert door d'avondlucht
en wil niet laten.
Is er een mensch ter wereld
méér verlaten,
een even wrak en nutteloos gerucht?
Er is een ster en een lantaren,
hoog, boven der menschen smalle nacht.
Er is een minnaar met ronde gebaren,
en een meisje dat huivert en lacht.
De huizen zijn vol donker gebeuren
: de wanden van een oud en rijk
tooverslot.
Waarom klaagt de krantenvrouw
aan alle gesloten deuren?
Waarom breekt haar stem
als een slechte sleutel in het harde slot?
Waarom druppelt haar woord
op den drempel der menschen,
zoo vergeefs en ellendig
als het bloed van mijn God.