Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1925

[p. 895]

Verzen
door Dirk Vansina

I.

Mijn vrouw, mijn vrouw
nu gaat ge nâadren
tot de duistere geheimen
van Gods eigen scheppingsgave;
wordt Hem dienstbaar bij zijn werken.
In Uw schoot wrocht Hij zijn wondren.
Onze Min liet Hij ontkiemen
- als een vrucht kiemt uit de bloesem -
't wondre leven dat uw lichaam
tot zijn heime werkplaats heiligt;
dat ik, huivrend en vol eerbied
en vol vroomheid naar u opzie,
die door Hem werd uitverkoren
en beladen met zijn zegen...

Mijn vrouw, mijn vrouw
nu naakt de stond
dat ik met u niet meer mag gaan
en heel alleen
- met Hem alleen -
door angst en pijnen gij zult wâan
als waren 't zeëen wijde waâtren
waaronder gij de dood zult raân...
Tot uit het donker, uit het duister
den nacht der ongeborenheden
bevrijd, het kindje komt gegleden
en schreit in 't gouden licht;
en gij tot mij zult keeren
met stralend aangezicht.

[p. 896]

II.

Zoo d'einders die om d'aarde kringen
voelen de dood w'ons omringen.
Wij zijn:
als een vlamme die krimpend zal dooven,
als een eiland in de zee
dat w'omdijken voor razende golven
tot onze armen verzwakt en we spoorloos zijn bedolven.

Het valt ons zoo zwaar te leven
in 't nuchter besef
van ons eindelijk sneven.
Nietwaar:
het valt ons zoo zwaar
manmoedig te staren
op d'enkele, schaarsche jaren
van ons bestaan. -

Mijn vrouw,
nu gaat ge mij een kindje baren...
Ik hoore in bangen nacht
herboren leven dat zegelacht.
Ons kindje!
Met beide zijn mollige handjes zal het verwijden
den knellenden doodcirkel der tijden;
dat wij dieper âadmen en verder schouwen;
...en 't sterven ons zal minder rouwen.

III.

Ons beminnen
is een gang, hand in hand
naar zijn heimweeland;
een verlangen, een reiken
naar zijn wezen...
Lieve, Lieve, wij hebben zoo om Hem geschreid
om zijn godlijke Min en zijn Eeuwigheid,
zoo ver van ons menschlijk bereiken.
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Nu zal het Wonder ons geschieden
nu dat ge moeder wordt...
Voor de laaiende drift onzer liefde
komt Hij nederzweven.
Hij: God.
en leven, gelieve, en leven
in d'eeuwige ziel van ons kind.