Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1923

[p. 143]

Praefatio
Fragment uit ‘Poëma Missale’.

Ik ben, dien ik zag eens: hij vloog,
een vlinder, alover een vloed
zeer breed in het hoogst van de tij:
zijn vleugelen lepelden blij.

Ik zweeg, en het water is hoog, -
Waar haalde die vlinder zijn moed?
zeer breed lag de stroom, - en ik zweef
zoo stout als die vlinder eens dreef.

Praefatie, gij zijt mijn rivier. -
Hoe mooi dat die vlinder niet viel,
niet viel, maar genoot van zijn vlucht
zóó tusschen den vloed en de lucht.

Praefatie, gij zijt mijn rivier. -
hoe vlindert, hoe vlindert mijn ziel,
gelijk toen die vlinder, die sloeg,
dat 't wit van zijn vleugelen loech!

Hoe vol is uw vloed, en hoe wijd
de hemel, die spiegelt daarin:
hoe blauw en hoe diep, en hoe wit
de wollige wolk erin zit.

Ik ben als de vlinder, en glijd
alover uw heerlijken zin,
waarboven ik sidderend vaar
en diep-diepen hemel ontwaar.

Praefatie, 'k beweeg en ik blijf
in God, den almachtigen God,
den eeuwigen Vader, die leeft,
en adem en harte me geeft.

Hem loven dat is mijn bedrijf,
en, 'k word het gewaar, mijn genot,
Hem loven bij nacht en bij noen
gestadig zoo 't de engelen doen.

[p. 144]

 

Wie zingt er, wie zingt er in mij:

 

niet ik, die niet weet wat ik doe

 

tenware genieten een lot,

 

dat duizelen doet van genot.

 

 

 

Per Christum... o Vader, 't is Hij:

 

zijn canticum zijt gij niet moe...

 

en ik ben zoo blijde om den klank

 

van dezen U waardigen dank.

 

 

 

Ik wiegel, ik wiegel op 't lied

 

van Jezus, bewusteloos schier:

 

dat lied is een lied als een vloed,

 

het lied van zijn goddelijk Bloed.

 

 

 

Ik zag eens een vlinder: hij liet

 

zich neer op de schoone rivier;

 

zijn vleugelen staken omhoog,

 

alsof daar een zeilscheepje toog.

 

 

 

Ik ben als die vlinder die viel,

 

dat bootje, dat zeilde, en ik zonk

 

in Jezus, den zingenden Stroom,

 

en 'k taste noch boorden noch boôm.

 

 

 

Ik hoor niet; ik voel hoe mijn ziel

 

in Jezus, in 't grootsche geronk

 

der zingende Liefde gestort

 

euphonisch doordrongen wordt.

 

 

 

En 'k voel het Trisagion. O!

 

Kantere⁽¹⁾ Jesu, zingt Gij dat zoo,

 

zoo vol, dat het vult en vervult

 

't heelal met zijn heerlijke galmen,

 

en rijklijk den zetel des Vaders omhult

 

met Vader gevallige walmen.

 

 

 

JAN HAMMENECKER.

(1) Kantere, cantor, voorzanger, bij G. Jan Ruysbroeck.