Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1913

[p. 412]

Herfst

Het is de peinzens-stille, droeve herfst
Nu els, en eik, en beuk, en popeldreven
Bij 't nevel-weven om hun twijg-gewelf
De blaren voelen uit hun kruinen beven.

De takken donkren tusschen 't ijle loof,
En grijpen leege lucht in droom verloren -
Dáar - wijl de voorhang plots der wolken schoof
Vangt, goud, de zon aan door 't getwijg te gloren.

Het licht stroomt, niet te stelpen, in en stort
Van laag tot laag de loovers door - en zindert
De stilte vol van zijn muziek, en wordt
Een waterval van glorie ongehinderd.

En al wat stervend was, verteerd en bruin
Staat goud en ros-oranje plots te lichten,
Ik wandel in een gouden wondertuin
Met gouden waas omsponnen vergezichten.

Zoo, Liefde, gaat uw licht door 't dorre woud
Des levens in zijn lustelooze dalen, -
En alle ellende staat in louter goud
Bij 't zegevierend dagen uwer stralen.

D^r Felix Rutten.