Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1912

[p. 110]

De kerk

Toen Christus, Hoek- en Steuningsteen,
Door 't passiebeitlen was behouwen,
En al zijn schoonheid buitenscheen,
Toen kon Gods Geest zijn Kerk opbouwen.
In 't ongenaakbaar Gratieland
Heeft Hij een heuvel uitverkoren,
Wiens breedgevoeten sterken stand
Geen tijd noch eeuwigheid zal storen.
Belijders legden 't grondwerk vast
Uit sterk arduin van hechte deugden;
De Martelaars torsten den last
Al hooger op, maar ook de vreugden
Van eenen roo-robijnen schijn
Die de effen gladde muren schijnen.
En uit dat grootsch en kostbaar schrijn
Heeft 't Maagdendom in zuivre lijnen
Een witten toren opgehaald.
Hij draagt 't Juweel van de juweelen:
Maria's spits en fijne naald,
Die, rijzend in het licht, den heelen
Breeduitgesteunden bouw vereent
In 't stijgen naar het godlijk Wezen.
Uit allerzuiverst elpenbeen
Is zij gebouwd en opgerezen;
De schoonste en reinste maagdenhand
Heeft hare fijnheid uitgesneden
Bekantwerkt en bediamant
In wee met witte helderheden.
De glorie van dien deugdentrans
Daalt schoon op 't goud der hooge daken,
En hangt om 't heele eenen glans
Waarin de steenen schooner blaken.
Dat is de glorie die de Geest
Gesticht heeft in het land van Gratie.

L. Reypens, S.J.