Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1907

[p. 636]

Oud en jong

Die woorden worden soms, me dunkt,
verminkt, geblutst, vernepen,
met dwazen moedwil uitgelegd
en zeer verkeerd begrepen.

'n Mensch is jong wanneer zijn geest,
in weelde van gedachten,
kan 't onkruid der bekrompenheid
tot stikkens toe versmachten.

'n Mensch is oud wanneer zijn geest
de vleugels van 't verlangen,
gespierd om hooger op te gaan,
verlamd in 't stof laat hangen.

Des ken ik zeventigers, die
met witbesneeuwde haren
en stram van lijf en leden, toch
hun gulle jeugd bewaren.

En gij, o lezer, kwaamt ge nooit
'n man van twintig tegen,
zoo klam, alsof hij stokoud reeds
had in de wieg gelegen?

Om. K. De Laey.