Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1904

[p. 145]

Het angelus

Het klokje klept om 't duisterend verleden,
het klept de avond na een korte dag.
Het kleppeklept eentonige gebeden
die bleek versuizen in een zwaar gezucht,
en dan weer doffen door de doffe lucht,
de avondlucht van norsch opnachtend heden.

Het klept zoo narig over dorre landen.
Het klept zoo traag, zoo glazig en zoo droef.
Bewustelooze vouwen stramme handen,
en doode oogen staren naar de kim
waar even nog 't verschemerend geglim
der zonne beeft op zwarte wolkenranden.

Het klept zoo weeïg over dorre zoden
waar scheefgewaaide kruisen roereloos
om ruste bidden en tot ruste nooden.
Een klopje, een kort... Droef snikt de laatste snak,
of er een hart in lijdensavond brak,
en stoort de slaap der weggeteerde dooden.

Constant Eeckels.