Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1904

[p. 438]

Kerkvisioen

Het bedesnoer dat ze in hun handen hielen
verroert alleen; 't schijnt alles hier verzonken
in eenen droom geruischloos weggezonken
waar zwarte schimmen met een buiging knielen.

Dweers door de stralen die de kerk in vielen
klinkt er een klank, van ver entwaar geklonken,
wiens toonen weemlen in de glorievonken
als scheppingen van nooit gekende zielen.

Het vrouwkë, in aanbidding neergezegen
terwijl 't gestraal haar rim'plig hoofd bezielde,
is nog geknield al heeft die stem gezwegen.

En is 't visioen dier godsvrucht stil verdwenen
met tragen stap, dan blinken waar ze knielde
twee natte plekken op de blauwe steenen...