Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1903

[p. 160]

Winteravond

't Zonnewiel is weg en schildert
lijk 'n rood oranjelint,
dat den hemel, langs het Zuiden,
boven de eerde vastebindt.

Hier en daar, verschijnt 'n ster, en
in den purpergrauwen boord
van 'n wolke, zit de sikkel
van de mane half versmoord.

Over de eerde, lijk 'n booswicht,
waait de mager wind en schudt
't rostgedroogde loover, in 't ge
raamte van 'n elzenhut.

Door de groene halve klaarte,
varen duister schauwen rond
en de strooien daken zitten,
lijk verkrompen, in den grond.

'k Hoor het, in de verte, luiden
over dood en ieder zucht,
uit de doove klokke, tuimelt,
lijk geborsten, door den lucht.

Wilde ganzen, op 'n reke,
ginder hooge, lijk 'n schicht,
vliegen, met gerokken halzen,
door het witte manelicht.

Omer K. De Laey

Uit den Cyklus: ‘Van te Lande’.