Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 12

(1899)– [tijdschrift] Dietsche Warande– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd



[pagina 583]

Bijlagen. Afscheid. Aan een vriendenhuis te Leuven. Mijn hert... mijn hert is krank en broos, En onstandvastig in 't verblijden; Maar, als 't hem wel gaat éénen stond, 't Kan dagen lang weêr honger lijden! G.G. Dank U, dank U duizendmaal Voor uw hertelijk onthaal! 'k Hebbe binst die korte stonden Iets van het geluk gevonden Dat ik in mijn Vlaandren liet. Vond ik er mijn moeder niet, 'k Kwam er toch drie herten tegen Mij zoo vriendlijk, zóo genegen! Mijne ziel heeft er gesmaakt Dát genot waar zij naar haakt: Vriendschap!... Alles zou ik geven Voor dien schat, den troost van 't leven... Dank, Mevrouwe, dank mijn Heer, Dank Mejuffer, nog ne keer! Dat des Hemels beste zegen Dale en ruste op uwe wegen! C.V.C.

[pagina 584]
Geestdrift. Nu bij het lenteweder Het bloed onstuimig bruist, En door heel 't wezen weder Een stem van leven ruischt, Nu schiet 't gevoelen wakker, Al scheen 't voor eeuwig dood: Lijk 't bloempje breekt op d'akker Der aarde harden schoot. De geestdrift is ontstoken In lichtelaaien gloed, De roos is weer ontloken In 't sneeuwig, kil gemoed... Laat fluks den gloed verdooven, Verslensen ook de bloem, 'k Wil thans den geestdrift loven En melden zijnen roem! _*_ Begeestring, die het hart ontblaken Doet op het oorlogsveld, En in elk krijger doet ontwaken De sluimerende held; Begeestring, die de kunstenaren Doet leven schenken aan het stof, Of klanken gunnen aan hun snaren Uit 's Hemels hof; Begeestring, die goedsmoeds doet stijgen Op bergen steil en bloot, En vroolijk zijn, trots last en hijgen, In 't grimmen zelfs der dood, En stervend de banier nog klemmen Op het bevroren hart, en schor Nog prevelen met veege stemmen: Excelsior! _*_
[pagina 585]
Begeesterd zijn de scharen Der boden van het kruis, Die konden blijde maren In stulp, paleis en kluis; Begeesterd Gods getuigen In purperrooden stoet, Die met hun palmen juichen Gedoopt in 't eigen bloed; De Patriark der armen Die met zijn gloedvol dicht Vliegt de arremoede in de armen; Colombus, die, met 't licht Der heiligheid ompereld, Den Oceaan gebiedt, En dan een nieuwe wereld Aan Spanje en Rome biedt; Begeesterd zijn de dapperen Die Onzes Heeren vaan In 't Oosten deden wapperen In steê der Halve Maan; Begeesterd onze gilden Rond hunne leeuwbanier, Die wonnen wat zij wilden Met daggen en rapier; Begeesterd door Gods stemmen, De Lotharingsche meid, Die dorst den degen klemmen Tot roemrijk wapenfeit; Begeesterd zijn de ridders Van den beruchten Graal, Najagers en aanbidders Van heerlijk ideaal; Begeesterd de genieën In wetenschap en kunst, Die zijgen op de knieën In dank voor hooger gunst; Begeesterd onder allen, Wie 't Kerstlied zingen hoord', En 't vroolijke englenschallen Bij 't menschgeworden Woord;
[pagina 586]
Wie heeft, met maagdlijk beven, Na 't woord van Gods Bazuin, 't Magnificat geheven; En wie op Thabors kruin, Door 't glanzen overmeesterd, Sprak: ‘Hadde ik hier mijn huis!’ - De Heiland was begeesterd Wanneer Hij klom op 't Kruis!..... Maart 1899. C.
Errata. Toevallig is de duitsche tekst in het artikel Goliath, blz. 505, niet verbeterd op de drukproeve. Er staat: blz. 518, vierde versregel versmacht, lees verschmacht. Er staat: blz. 520, zevende versregel bermherziger, lees barmherziger. Er staat: blz. 520, achtste versregel verschüttelt, lees verschüttet. Er staat: blz. 520, elfde versregel kwoll, lees quoll.