Drinkebroêrs. - De resident van Rusland gaf bij gelegenheid van het sluiten van den vrede tusschen Rusland en Zweden, in 1721, een dîner en den volgenden dag een bal. De rekening beliep de som van fl. 13800: wij noemen slechts één post, nl. die van 364 flesschen franschen wijn door de bedienden gebruikt.
Zenuwlijders. - Dr. Gruby, die dezer dagen te Parijs overleed, was veertig jaar geleden de grootste specialiteit voor névrosés, neurasthenici, overwerkten, zielzieken en wie zich daarvoor hielden. Zijn groote clietèle bestond uit vrouwen en kunstenaars; tot zijn patienten hebben Liszt, Heine, Dumas père en fils, Chopin, Ambroise Thomas en tallooze minder bekenden behoord.
Zijn groote gave was het vertrouwen dat hij aan zijn patienten wist in te boezemen, en zijne fantazie om hen de wonderlijkste kuren te laten verrichten. Hij omgaf zich met mysterie, reed in een rijtuig dat alleen door een raampje in het dak licht ontving, en had voor wachtkamer een kaal wit vertrek zonder gordijnen, de ramen met klimop begroeid, en de muren behangen met kooien vol apen en vogels.
Hij schreef ellenlange recepten in het latijn, waarin aqua pura en dergelijke middelen rijkelijk voorkwamen, maar vooral: hij liet zijn zenuwpatienten heele dagen besteden aan allerlei oefeningen die zij op zijn woord nuttig achtten, en die per slot van rekening nuttig werkten.
's Avonds om elf uur, van waar ook, naar huis komen, om een appel te eten en naar bed te gaan; 's morgens om vijf uur zich laten wekken om een stuk koek van bepaalde grootte met witte kaas te beleggen en op te eten; zeven en twintig stappen rechts en evenveel links te doen, waren gewone kleinigheden, en maar een klein deel van de dagtaak. Een patient die bang was voor zelfmoord werd scherpelijk ondervraagd. Waar woont gij? - Eerste verdieping. - In welke windrichting? - Op het Noorden. - Welke kleur van behangsel? - Van allerlei, rood, bruin, blauw. - Hoe verkeerd! Gij moet een woning zoeken op de vijfde verdieping, gelegen op het Zuid-westen, en alle kamers moet gij laten behangen met groen, niets dan groen, maar iedere kamer van een andere nuance.
De patient bracht drie maanden door met trappen klimmen, huizen kijken, behangsel uitzoeken, meubels koopen; daarna was hij beter.
Een overwerkte werelddame kwam bij hem, moe en zenuwachtig van dansen, concerten, tentoonstellingen, japonnen passen. U moet iederen middag te voet naar Ménilmontant gaan, naar het hospitaal Tenon. Daar vraagt u naar de verpleegster zuster X. Die zal u naar de tweede verdieping brengen, in een witte kamer. Daar zal zij op een stoel gaan zitten, u gaat ook zitten en blijft zonder spreken een uur lang tegenover haar zitten. Dan staat u op en keert terug langs dien boulevard, die straten, dat plein.