Dietsche Warande. Nieuwe reeks 2. Jaargang 8

[p. 585]

Dichtkunst, letteren.
De oude Kopwulge.

Aan Gustaf Verriest, Junr.

De oude Kopwulg', hoort mij melden,
achter lande zie 'k onzelden,

't hoofd met jarig hout belaân,

hellende over 't water staan.

Tweemaal schoone is ze aan te schouwen:
eenmaal in den diepen, blauwen

hemel; en, beneên, weêrom

in den diepen waterkom.

Och, hoe geren, achter strate,
Zie 'k u, groene vogelzate;

hoore ik, als ge zingt en klingt,

's morgens, en de zonne blinkt!

Och, hoe lief mij is het leken
dikwijls van den dauw gebleken,

vallende in den waterplasch,

uit uw vochtig meigewas!

Blijft nog lange, o oude bonke,
staan, daar, van den wulgentronke;

staan, en, bij den waterboord,

dragen jong hout, immervoort!

[p. 586]

 

Wij zijn 't jong hout, die op de oude

 

koppen staan; wier menigvoude

 

wortels uit den moederschoot

 

halen ons het daaglijksch brood.

 

 

 

Late God nog lange ons wachten,

 

eer, eilaas, wij, kruime en krachten,

 

door uw' val, voor goed geroofd,

 

vallen, met uw vallend hoofd!

 

 

 

Guido Gezelle.

 

 

 

Brugge-Kortrijk, 26 in Lentemaand 1895.