Vlaanderen.
't Is in Vlaandren dat de hofstêen
t'midden populieren staan,
uitgeleid soms tot de velden
met een frissche lindenlaan;
op de daken ligt te blinken
wijds en zijds van veus tot euzing
lief doornaaid met zilvrig hooi,
en in 't midden boven 't deurgat
vonkelt, kijkend over 't veld,
de oude wêerhaan die den bouwer
wind en wendend wêer voorspelt.
't Veus is dik van blauwig oogkruid
dat de veldboerinne plukt
en bij voorval perst in doeken
en op 't lijdend ooge drukt.
Bij de balie pronkt 't kapelke
met zijn Lieve Vrouwebeeld
waar het groene klimop strenglend
in de blauwe pannen speelt
en op 't stalen kruiske wiegelt
dat de landsman 's morgens groet
als zijn peerd den hofkoer uittrekt
't is 't kapelke dat een ouder
over meer dan honderd jaar
bouwen deed, opdat het d'hofstêe
van den brand en onheil spaar',
eer hij 't heksken heft en opent
om te gaan ter bouwerssteê,
waar de landvrouw nimmer weigert
en heur broodje reikt zoo blij,
murmlend over d'halve deure:
‘als ge t'huis komt, bid voor mij!’
's Avonds rond de breede tafel
zitten knechten, man, en vrouw,
met het kleintje op de schorte,
en het komken, - ijzerblauw;
anders... 't kindje zou het breken,
al het wroetelt zonder acht,
met gepitte poesele handjes,
als de pap hem tegenlacht;
maar de moeder, meer voorzichtig,
zelfs de brok in 't mondje steekt,
twijl een druppel koekpap perelend
op zijn natte borstje leekt.
De oudste van de pachterszonen
vult de roode kom tot boord,
waarin d'houten lepel plonsend
in den witten pap versmoort;
en men spreekt niet veel al eten,
want de mage roept te sterk,
- en de leden zijn zoo moede
van het zwoegend landewerk;
maar waneer de tafel leêg is,
kruipen allen rond den heerd,
waar de dering spookt en vuurvlamt
en tot sneeuwwitte asch verteert.
O! Dan wordt de tonge losser
't Is van schriklike kasteelen,
van vermoorders in het strop,
van afgrijslike ongelukken,
pest in peerden, kalvers, koên,
die 't eenvoudig hert doen bloên.
Doch als 't beêklokje zijn tonen
over 't stille pachtgoed belt,
knielt eenieder op den aardvloer
Ah! De zeden van te lande
zijn zoo plechtig en zoo schoon
in de graaflike kasteelen,
Ah! In Vlaanderen zijn die zeden
streng en rein als purperwolk,
en zij bloeien, ware beeldtnis
van een doodeenvoudig volk!
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd