Die Dietsce Catoen

Dat derde boec.

Prologhe (?).

Houdi, sone, na mine lere.aant.

Doestuut, di comter af ere:
Laetstuut oec, hets mi gast,
Ende metti saelt wesen vast.

Sone, lere so in dinen sin,aant.

Datter wijsdom wone in;

[p. 27]

 

Want diere sonder leet sijn leven,

 

Hets qualike met hem beweven.aant.

Dien, die goeder voeren pleghet,

En darf niet roeken wat men seghet;
Hine darf dor niemens tale
Quaet doen, wil hi selve wale.

Alstu gheropen best te radeaant.

Sone bedenc di niet te spade,
Dune beters dijns ghesellen daet
Van alle des di ane gaet.aant.

Seghestu dijns ghesellen daet,aant.

Des hi hem scamet, dats quaet;
Peins of hi di lief ware
Die dine scande maecte mare.

Datti te dele bevallen es

Houde dat, ende wachti des,
Datmen niet en segghe: ‘daer gaet
Die tsine verdede met quader daet.’

Alse di iemen ghevet raet,aant.

Hine sal di niet dinken quaet;
Hi es sot, die raet ontseghet,
So wiene gaf, daer doghet an leghet.

[p. 28]

tekstkritische noten

Na datti dine tide nakenaant.

Saelstu dine tere maken,
Ende dinen cost, meer no min,
Na dattu heves ghewin.

Wachti als bi dinen live

Dattu gheen wijf te wive
En nemes, dune kinse wel;
Want der wive sijn vele fel.

Doet iemen wel, wie hi si,

Nemer goet exempel bi.
Doet iemen quaet, dien saelstu vlien
Ende laten sire quaetheit plien.

Dune saels niet proeven dine crachtaant.

An dat di es uter macht;
Daer leghet te proevene lachter an
Dat een ghedoen niet en can.

Daer du weets ghedaen ondaet,

Helestu dat, du does quaet;
Dat men niet en segghe van di:
‘Ic wane hijs gheselle si.’

Alstu verstaes in dinen moet

Datmen di onrecht doet,

Vs. 264. D. soutstu. 269. D. kenste. 270. D. wiven. 272. D. Neemter. 273. D. dien ontbr. saltu. 275. C. salt; D. En proeft niet. 276. D. Aen datti es tot uwer m. 277. D. Daer is te proven. 279-282 ontbr. in D. 283-390 ontbr. in C. 283. D. verstaet.

[p. 29]

285

Bidde den rechter dat hi di

 

Om dinen dienst behulpich si.aant.

Alstu etes wachtu dies,aant.

Dattu te vele niet en plies
Te sprekene. Wiet heeft in sede,
Men merket al in dorperhede.

Alse dijn wijf verbolghen esaant.

Dine sal niet roeken des
Wat so seghet; want hare wort
Draghet die wint al uter port.

Sone, oftu vroet wils sijn,

So tere in goeder maten tdijn:
Hijs sot, die tsijn tonmaten vertert
Ende an die vremde hem ghenert.

Lieve sone, oec wachti dies,

Dattu biddens niet en plies;
Ic segdi hoet int lant nu steet:
Die vele biddet hi es leet.

Die doot en saelstu haten nietaant.

Dor ere dinc die so pliet,
Dats dat so recht over die quade,
Al comt so dicwile te spade.

[p. 30]

tekstkritische noten

Es dijn wijf van rade vroet,

Houder di an, hets di goet;
Hets menich wijf, die meer can
Van vroeden rade dan sulc man.

Du saels met dinen sinne algaderaant.

Eren moeder ende vader:
God seghet, diese belghen doet,
Dat hem te pine werden moet.

Vs. 311. C. salt; D. sult - sin. 313. D. seít. 314. C. pinen. 315-318 ontbr. in D. 318. C. leven. 319. D. hebste. 320. D. Neemt u ghemack daer ave; C. saltre. 321. D. helpt. 322. C. hevet; D. Des nyemant en h.t.b. 323-326 ontbr. in D. 323. C. salt.

Vs. 241. D. Die daer sonder. 243-247 ontbr. in C. 243. D. Dien ontbr. 246. D. wilstu. 248. D. bedenct. 249. D. dijn. 251. D. dijn - dat. 253. D. Peinst of di l.w. 254. D. sc. m. ware. 256. D. Hout. 257. D. niet en seit waer hy gaet. 259. D. gheeft. 261. D. ontseyt. 262. D. wien - leyt.

Vs. 289. D. spreken - seden. 290. D. dorperheden. 292. C. Dune salt n. achten; D. En wilt niet. 293. D. si seyt - haer. 294. D. Waeyt die w. uuter. 295-310 ontbr. in D. 295. C. wilt. 296. C. goeter m. dijn. 300. C. bidden. 303. C. saltu. 304. C. eene.