Deus Ex Machina. Jaargang 11

[p. 3]

[Nummer 41]

Een boeketje boterbloemen?
Albert Hagenaars

[p. 5]

Een boeketje boterbloemen?
Albert Hagenaars

Aardig centraal in het Nederlands taalgebied wonend, maar op de grens tussen Vlaanderen en Nederland, heb ik, niet in de laatste plaats ook als fervent bezoeker van talrijke literaire manifestaties aan beide zijden ervan, heel wat opmerkingen over poëzie over en weer horen gaan.

Er zou een Vlaamse poëzie zijn, bepaald door begrippen als ‘warm, barok, inhoudsgericht’ etc., en een ‘Hollandse’, die het moet doen met de omschrijvingen die daar vaak haaks op staan: ‘koel, nuchter, vormgericht’.

Welnu, ik geloof er allemaal niets van. Er is net zo min een Vlaamse of Nederlandse poëzie als een Groningse of Brabantse. Met gemak zijn meer namen te noemen dan die van Roland Jooris en Harry Ter Balkt om dit te staven.

Wat ik beslist niet ontken, zelfs moet bevestigen, is het grote verschil in interesse voor de poëzie van de ander, dat, in de hand gewerkt door een redelijk professioneel distributie- en promotie-apparaat in Nederland en het vrijwel ontbreken daarvan in Vlaanderen, de ongelijke situatie lange tijd versterkt heeft, al mag niet geconcludeerd worden, zoals te veel gebeurt, dat de Vlaamse lezer de Nederlandse poëzie goed kent, of dat zijn noordelijke buur alleen maar de neus ophaalt voor wat uit het zuiden komt.

Een kentering schijnt niettemin op gang te komen; lang-

[p. 6]

zaam maar zeker neemt het aantal publicaties van Vlaamse literatuur in Nederlandse tijdschriften toe, terwijl naast de kleinere uitgevers als Opwenteling en WEL (met hun vestigingen in respectievelijk Eindhoven en Bergen op Zoom) nu ook de grote er meer belangstelling voor tonen.

Een Vlaamse bloemlezing poëzie van jonge, Nederlandse dichters complementeert deze tendens. De hiernavolgende in Deus ex Machina, een tijdschrift dat, wars van regionalisme, altijd haar bladzijden wijd open gezet heeft voor het buitenland en met name Nederland, wordt gekenmerkt door een bont karakter.

Vrijwel alle richtingen en stromingen, van traditioneel tot experimenteel, met uitzondering van het bühne-gericht werk (dat alleen op videoband of desnoods geluidsband volledig tot zijn recht komt) worden vertegenwoordigd.

Het enig andere criterium dat voor ondergetekende een rol speelde, was kwaliteit. Het is in dit verband dan ook een leuke bijkomstigheid, en niet meer dan dat, dat het gamma meer dan Holland of simpelweg de Randstad bedekt; Kostwinder is geboren in Groningen, Zwagerman komt uit Alkmaar, Inderwisch woont in Vlissingen en Budé's gedichten ontstaan in Maastricht. Wel is getracht per dichter een ontwikkeling in het eigen werk weer te geven.

De door de redactie van Deus ex Machina gewenste benaming heeft meer te maken met de leeftijd van de gekozenen dan met het feit dat het dichterschap op zich jong is. Hiermee wil niet gezegd worden, dat al wat oudere dichters die de laatste jaren debuteerden geen interessant werk leveren; Robert Anker, B. Zwaal en Victor Vroomkoning bijvoorbeeld staan garant voor poëzie van hoge kwaliteit. Wel mag van de jongeren, waarvan velen toch al meerdere publicaties op hun naam hebben staan, op z'n minst een andere, wellicht nieuwe kijk op het tijdsbeeld en de rol van de poëzie hierin, verwacht worden.

Deze bloemlezing wil bepaalde vooroordelen weg helpen nemen, aantonen dat het Nederlandse taalgebied volop mogelijkheden biedt meer ruikers samen te stellen dan alleen een spreekwoordelijk boeketje nieuwe boterbloemen.

Dat de lezer plukke!