Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxviij. Capittel.

1. Ieremia wordt van den Uorsten, 4. die op synen doodt heftich dringen, 6. in een swarer geuanckenisse geworpen, 7. koemt door beschickinge EbedMelech weder in syne vorighe geuanckenisse, 14. ende waerschuywet den Zedekia op trouwe, wil hy by den leuen blijuen, hy sal hem ghewillichlicken in der Chaldeen handen gheuen, 24. de handel Ieremie ende Zedekie blijft behendichlicken verholen.

[fol. 35r]

A.1

SAphatia nu de sone Mathan, ende Gedalia de sone Pashur, Iuchal de sone Selemia, ende Pashur de sone Malchia, hoorden de redenen, die Ieremia tot allen volcke seyde, ende sprack:

2

So spreeckt de Heere: ^a Wie in deser stadt blijft, die sal door het sweerdt, hongher ende pestilencie, steruen moeten: wie daerenteghen henenwt gaet, tot den Chaldeen, die sal leuendich blijuen, ende sal zijn leuen, als een wtbeute daer van brenghen.

a Iere. 21.a.9. ende 27.a.7.

3

Want so spreeckt de Heere: ^b Dese stadt sal ouerghegeuen worden, den Heyre des Konincx te Babel, ende sullense ghewinnen,

b Iere. 32.a.3.

4

Doe spraken de Vorsten tot den Koninck: Laet doch desen man dooden: want met dier wijse ^c† wendet hy de krijchslieden af, die noch ouer bleuen zijn in deser stadt: desgelijcken het gantsche volck oock, dewijle hy sulcke woorden tot hen seyt: want de man en soeckt niet, wat ten vrede desen volcke, maer wat ten ongelucke dient.

c† And. maket hy der krijchslieden handen matt.

5

De Koninck Zedekia sprack: Siet, hy is in uwen handen: want de Koninc en kan daer niets teghen.

6

^d Doe namen sy Ieremia, ende worpen hem in den kuyl Malchia des soons Hamelech, die aen den voorhoue der gheuanckenisse was: ende lieten hem met ^e reepen henen af in den kuyl, daer gheen water, maer ^f slijm inne was: ende Ieremia sanck in den slijm.

d Iere. 20.a.2. ende 26.a.8. ende 37.b.15.

e Of, seelen

f Of, modder.

7

Als nu EbedMelech de Moorman, ⁺ een Kamerlinck in des Konincx huys, hoorde, datmen Ieremiam hadde in den kuyl geworpen, ende de Koninck euen sat in der poorten BenIamin.

+ EbedMelech verlost Ieremia. Iere. 39.a.7.

8

Doe ghinck EbedMelech in des Konincks huys, ende sprack met den Koninck ende seyde:

9

Mijn heere Koninck, de mannen handelen qualick met den Propheet Ieremia, dat sy hem hebben in den kuyl geworpen, dat hy moet van hongher steruen: want daer en is gheen broodt meer in der stadt.

B.10

Doe beual de Koninc, EbedMelech den Moormanne, ende sprack: Neemt dertich mannen met dy van desen, ende trect den Propheet Ieremia wt den kuyl, eer dan hy sterft.

11

Ende EbedMelech nam de mannen met hem, ende ghinck in des Konincx huys, onder de schatkamer, ende nam aldaer verscheurde ende versletene oude plonden, ende lietse met eenen ^g reepe henen af tot Ieremia in den kuyl.

g Of, touwe, seel

12

Ende EbedMelech de Moorman, sprack tot Ieremia: Legghet dese verscheurde ende versletene oude plonden, onder dyne armen omme den reep: ende Ieremia dede also.

13

Ende sy togen Ieremia opwaerts wt den kuyl, by den stricken: ende Ieremia bleef also in den voorhoue der gheuanckenisse.

14

^h Ende de Koninc Zedekia sandt henen, ende liet den Propheet Ieremia tot hem halen, onder den derden inganck aen den huyse des Heeren: ende de Koninck sprack tot Ieremia: ⁱ ick wil dy erghens om vraghen, lieuer, veronthoudet my niets.

h Iere. 37.b.16.

i And. Ick vraghe dy een dinck, ende verbercht etc

15

Ieremia sprack tot Zedekia: Segghe ick dy wat, so doodestu my doch: gheue ick dy oock eenen raedt, so en hoorstu my niet.

16

Doe swoer de Koninc Zedekia, den Ieremia heymelicken, ende sprack: So warachtich als de Heere leuet, die ons dese ziele ghemaket heeft, so en wil ick dy niet dooden, noch den mannen in de handen gheuen, die dy na dynen leuen staen.

17

^k Ende Ieremia sprac tot Zedekia: So spreect de Heere de God Zebaoth, de God Israels, Salstu henenwt gaen tot den Vorsten des Konincx te Babel, so saltu leuendich blijuen, ende dese stadt en sal niet verbrandt worden, maer du ende dijn huys, sullen by den leuen blijuen.

k Iere. 27.b.12.

18

Salstu daerentegen niet henenwt gaen, tot den Vorsten des Konincks te Babel, so wordt dese stadt den Chaldeen in de handen ghegheuen, ende sullense met vyere verbranden, ende du en salt oock haren handen niet ontkomen.

19

De Koninck Zedekia sprack tot Ieremia, Maer ick besorge, dat ick den Ioden, die tot den Chaldeen gheuallen zijn, mochte ouerghegheuen worden, dat sy my bespotten.

C.20

Ieremia sprack: Men en sal dy niet ouergheuen: lieuer hoort doch der stemme des Heeren, die ick dy segghe: so sal het dy wel gaen, ende du salt leuendich blijuen.

21

Salstu daerenteghen niet henenwt gaen, so is dit het woordt, dat my de Heere ghewesen heeft.

22

Siet, alle vrouwen die noch voorhanden zijn, in den huyse des Konincks Iuda, sullen henenwt moeten tot den Vorsten des Konincx te Babel: die selue sullen dan seggen: Och, dyne troosters hebben dy ouerredet ende verleydet, ende in den dreck gheuoeret, ende laten dy nu steken.

23

Also sullen dan alle dyne vrouwen ende kinderen, henenwt tot den Chaldeen, ende du selfs en salt haren handen niet ontgaen: maer du salt van den Koninck te Babel ghegrepen, ^l ende dese stadt sal met vyere verbrandt worden.

l 2.Reg. 25.a.9.

24

Ende Zedekia sprack tot Ieremia: Siet toe, dat niemandt dese redenen ghewaer en worde, so en saltu niet steruen.

25

Ende so het de Vorsten gewaer worden, dat ick met dy ghesproken hebbe, ende quamen tot dy, ende spraken: Segghet hier, wat hebstu met den Koninck ghesproken? en versaeckt het ons niet, so en willen wy dy niet dooden: ende wat heeft de Koninck met dy gesproken?

26

So spreeckt: Ick hebbe den Koninck ghebeden, dat hy my niet en liete wederom in Ionathans huys brenghen, ick mochte anders aldaer steruen.

27

Doe quamen alle Vorsten tot Ieremia, ende vraechden hem: ende hy seyde, als hem de Koninc beuolen hadde: doe lieten sy van hem af, dewijle sy niets van hem gewaer worden en konden.

28

^m Ende Ieremia bleef in den voorhoue der geuanckenisse, tot op den dach, doe Ierusalem gewonnen werdt.

m Iere. 39.b.14.