Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Den Cxxij. Psalm.

1. Een dancksegghinghe, dat God zijn woort ende Kercke onderhoudt: welcke weldaedt (als billich) de Prophete hooch prijset, 6. ende biddet, datse God voortaen by syner Kercke alleweghe beware.

A.1

Een liedt Dauids inden hooghen Choor. ICk verheughe ^a† my dies, dat my geseyt is: ^b Dat wy sullen int huys des Heeren gaen.

a† And. met dien, die tot my spreken.

b Iesa. 2.a.3. Waer men Gods woort leert ende hoort, daer woont God, ende is Gods huys: dies is hem seer te verheugen.

2

Ende dat onse voeten sullen staen, in dynen poorten Ierusalem.

3

Ierusalem is ghebouwet, dat het een stadt zy, ^c† daermen tsamen komen sal.

c† And. die haer wel by malcanderen voeghet.

4

Daer de stammen henen opgaen sullen, namelicken, de stammen des Heeren, te prediken den volcke Israel, te dancken den Name des Heeren.

5

Want aldaer sitten de stoelen ten gherichte, stoelen des huys Dauids.

6

^d Wenschet Ierusalem geluck, Het moet wel gaen dien, die dy lief hebben.

d Tob. 13.b.18.

7

^e Vrede moet zijn inwendich in dynen mueren, ende gheluck in dynen palleysen.

e Ioan. 14.c.27. Coloss. 3.b.15.

8

Om myner broederen ende vrienden wille, wil ick dy ^f vrede wenschen.

f Dat is, Dat het dy wel gae.

9

Om des huys wille des Heeren onses Gods, wil ick dijn beste soecken.