Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat viij. Capittel.

1. Esra leest den volcke het boeck des Wets, 15. Loofhutten Feest wert ghehouden.

A.1

DOe nu de ^a seuende maent hiertoe quam, ende de kinderen Israels in haren steden waren,

a Esre. 3.a.1. 3.Esdr. 9.d.38.

2

Vergaderde hem het gantsche volck als een man, op de Breedestrate voor de Waterpoorte, ende spraken tot Esra, den Schriftgheleerden, dat hy het Wetboeck Mose halede, dat de Heere Israel gheboden heeft,

3

^b Ende Esra de Priester brachte de Wet voor de Gemeynte, ⁺ beyde mans ende vrouwen, ende alle diese verstaen konden, in den eersten daghe der seuender maent.

b Deuter. 31.b.11. Exodi 23.a.2.

+ Het boeck des Wets wert gelesen.

4

Ende las daer in op der Breedestrate, die voor der Waterpoorte is, van den lichten morgen aen, tot op den middach, voor mans ende vrouwen, wiese verstaen konde: ende des gantschen volcx ooren waren tot het Wetboeck ghekeert.

5

Ende Esra de Schriftgheleerde, stondt op eenen hooghen houten stoel, dien sy ghemaeckt hadden te prediken: ende by hem stondt Mathithia, Sema, Anania, Vria, Hilkia ende Maeseia, tot syner rechter handt: ende tot syner slincker hant, Pedaia, Misael, Malchia, Hasum, Hasbadana, Sacharia ende Mesullam.

6

Ende ^c Esra dede het boeck op voor den gantschen volcke, want hy stondt bouen alle den volcke wt: ende doe hy het op dede, stondt alle het volck.

c Luce. 4.b.17.

7

Ende Esra loefde den Heere den grooten God: ende alle het volck antwoordde: Amen Amen, met haren handen in de hoochte, ende neychden hen, ende baden den Heere aen, met het aenghesicht ter Aerden.

8

Ende Iesua, Bani, SerebIa, Iamin, Akuk, Sabthai, HodaIa, Maeseia, Klita, Asaria, Iosabad, Hanan, Plaia, ende de Leuiten maecten, dat het volck op de Wet merckede, ende het volck stondt op syne stede.

9

Ende sy lasen in het Wetboeck Gods, klaerlicken ende verstandelicken, datmen het verstondt, doemen het las.

B.10

Ende Nehmia, die daer is Hathirsatha, ende Esra de Priester de Schriftgheleerde, ende de Leuiten, die daer maeckten, dat het volck opmerckede, spraken tot allen volcke: Desen dach is heylich den Heere uwen God: daerom en

[fol. 163v]

weest niet truerich, ende en weent niet: want alle het volck weende, doe sy de woorden des Wets hoorden.

11

Daerom sprack hy tot hen: ^d Gaet henen, ende ett het vette, ende drinckt het suete, ende sendt dien ooc deel, die niets voor hen bereydt en hebben: want desen dach is heylich om onsen Heere, daerom en bekommert v niet: want de blijschap aen den Heere, is uwe sterckte.

d 3.Esdr. 9.f.52.

12

Ende de Leuiten stilden alle het volck, ende spraken: Weest stille, want den dach is heylich, en bekommert v niet.

13

Ende alle het volck ginck henen, dat het ate, droncke, ende deelen sendede, ende een groote blijschap makede: want sy hadden de woorden verstaen, diemen hen hadde kondt ghedaen.

14

Ende des anderen daechs, vergaderden hen de Ouersten vaders onder den gantschen volcke, ende de Priesters, ende Leuiten, tot Esra den Schriftgheleerden, dat hy hen de woorden des Wets onderrichtede.

15

Ende sy vonden in de Wet gheschreuen, ^{+ e} dat de Heere door Mose geboden hadde, dat de kinderen Israels in Loofhutten woonen souden, op het Feest in der seuender maent.

+ Loofhutten Feest.

e Leuit. 23.d.34. Nume. 29.b.12.

16

Ende sy lietent luydtbaer werden ende wtroepen, in alle haren steden ende te Ierusalem, ende segghen: Gaet wt op de berghen, ende halet ^f† olymeyen, hartzboomen meyen, myrtenmeyen, palmeyen, ende meyen van dichten boomen, datmen Loofhutten make, als het geschreuen staet.

f† An. olytacken, balsamtacken etc.

17

Ende het volck ghinck wt, ende haelden sommighe, ende maecten hen Loofhutten, een yegelick op synen dake, ende in haren houen, ende in de houen aen den huyse Gods, ende op der Breedestrate aen de Waterpoorte, ende op der Breedestrate aen der poorte Ephraim.

18

Ende de gantsche Ghemeynte der ghener, die wt der gheuanckenisse waren weder ghekomen, maecten Loofhutten, ende woonden daer in: want de kinderen Israels en hadden sindt dier tijt Iosua, des soons Nun, tot op desen dach, also niet gedaen, ende was een gantsch groote blijschap.

19

Ende daer wert in het Wetboeck Gods ghelesen alle daghe, van den eersten daghe aen, tot op den laetsten: ende hielden het Feest seuen daghen lanck, ende aen den achtsten daghe ^g† de Vergaderinghe, als het behoort.

g† And. Oponthoudinghe,