Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxij. Capittel.

1. De twee stammen ende haluen stamme worden te rugghe in haer landt ghesonden, 5. met beuele, dat sy Gods ghebot neerstlick houden souden, 8. ende haer verouerderde goedt onder hare broeders wtdeylen, 10. de stamme in Canaan ontrustet ouer den Altaer dien sy onder wegen bouwen, willense bekrijghen, 13. senden hen ernstighe bootschap na, 21. ende so sy haer verantwoorden hooren, 32. worden sy andersins, ende louen God.

A.1

DOe eyschte Iosua de Rubeniten, ⁺ ende Gadditen, ende den haluen stamme Manasse,

+ Twee stammen ende eenen haluen wert te rugge in zijn lant gesonden.

2

Ende sprack tot hen: ^a Ghy hebt alles dat gehouden, wat v Mose de knecht des Heeren gheboden heeft, ende mijnder stemme ghehoorsaem gheweest in allen wat ick v gheboden hebbe.

a Nume. 32.c.29.

3

Ghy heb uwe broeders niet verlaten, eenen langhen tijdt, tot op desen dach, ende hebt ghehouden aen dat ghebodt des Heeren ws Gods.

4

Dewijle nu de Heere uwe God, uwe broeders heeft tot ruste ghebracht, als hy hen ghesworen heeft, so keert v nu, ende trect henen in uwe hutten, inden lande uwer ^b eruen, dat v Mose de knecht des Heeren gegeuen heeft, op ghene zijde der Iordanen.

b Numer. 32.d.33. Deute. 3.b.12. Iosue 12.a.6 ende 13.a.8.

5

Houdt slechts aen met neersticheydt, dat ghy doet na den ghebode ende Wet, dat v Mose de knecht des Heeren gheboden heeft: ^c dat ghy den Heere uwen God bemint, ende wandelt in alle synen weghen, ende syne gheboden houdt, ende hem aenhangt, ende hem dient van gantscher herten, ende van gantscher zielen.

c Deute. 10.b.12.

6

Also seghendese Iosua, ende lietse gaen: ende sy ginghen henen na haren hutten.

7

^d Den haluen stamme Manasse, hadde Mose erfdeel ghegheuen tot Basan: de ander helft gaf Iosua erfdeel onder haren broederen, op dese zijde der Iordanen teghent Westen: ende doe hyse liet gaen na haren hutten, ende haer gheseghent hadde,

d Num. 32.d.33. Iosue 13.c.29. ende 17.a.2.

8

Sprac hy tot hen: Ghy koemt weder te huys met grooten goede tot uwen hutten, met seer veel vees, siluer, gout, metael, ijser ende kleederen: ^e so deylt nu den roof uwer vyanden wt onder uwe broederen.

e Deut. 20.b.14. Nume. 31.c.26. Iosue 8.c.27. 1.Samu. 30.c.24. 2.Machab. 8.c.28.

9

Also keerden de Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stamme Manasse om, ende ghinghen van den kinderen Israels wt Silo, die in den lande Canaan leyt, dat sy in het landt Gilead toghen, ten lande haerder eruen, dat sy besaten wt den beuele des Heeren door Mose.

B.10

Ende doe sy quamen aen de ^f† hoopen aen de Iordane, die in den lande Canaan ligghen, bouweden de selue Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stamme Manasse, aldaer aen de Iordane eenen grooten schoonen Altaer. ⁺

f† And. [plaetse] Gililoth.

+ De Rubeniten bouwen eenen Altaer.

11

Doe nu de kinderen Israels hoorden seggen: Siet, de kinderen Ruben, de kinderen Gad, ende den haluen stamme Manasse, hebben eenen Altaer ghebout teghen het landt Canaan, by de hoopen aen de Iordane, op dese zijde der kinderen Israels.

12

Doe vergaderden sy hen met der gantscher Ghemeynten tot Silo, dat sy teghen hen op tooghen met eenen heyre.

13

Ende sonden tot hen int landt Gilead, Pinehas den sone Eleasar des Priesters,

14

Ende met hem thien ouerste Vorsten vanden huysen haerder Vaderen, wt eenen yeghelicken stamme Israels eenen.

15

Ende doe sy tot hen quamen int lant Gilead, spraken sy met hen, ende seyden:

16

So laet v de gantsche Ghemeynte des Heeren segghen: ^h Hoe besondicht ghy v also, aen den God Israels? dat ghy v vanden Heere afwendet, daermede dat ghy v eenen Altaer bouwt, dat ghy afualt vanden Heere.

h Iudic. 20.b.12.

17

Isset ons te weynich ⁱ aen der misdaet Peor? van welcker wy noch tot op desen dach niet gereynicht en zijn, ende quam een plaghe onder de Gheymeynte des Heeren.

i Nume. 25.a.3. Deut. 4.a.3.

18

Ende ghy wendt v oock noch heden vanden Heere wech, ende zijt heden afuallick gheworden vanden Heere, dat hy heden of morgen ouer de gantsche Ghemeynte Israels toornich worde.

19

Dunckt v het landt uwer eruen onreyn, so koemt ouer in het landt dat de Heere besit, daer de wooninghe des Heeren is, ende neemt erue onder ons, ende wordt niet afuallich vanden Heere, ende van ons, dat ghy v eenen Altaer bouwt, bouen den Altaer des Heeren onses Gods.

C.20

^k Besondichde hem Achan de sone Serah niet, aen den verbanden goede, ende den toorne quam ouer de gantsche Ghemeynte Israels: ende hy ghinck niet alleen onder, om zijnder misdaet.

k Iosue 7.a.1.

21

Doe antwoorden de kinderen Ruben, ende de kinderen Gad, ende den haluen stamme Manasse, ende seyden tot den Hoofden ende Vorsten Israels:

22

De stercke God de Heere, de stercke God de Heere weet het: so weet het Israel oock: vallen wy af, of sondighen teghen den Heere, so helpt hy ons heden niet.

23

Ende so wy daerom den Altaer ghebouwet hebben, dat wy ons van den Heere afwenden wilden, brandtoffer oft spijsoffer daer op offeren, oft danckoffer daer op doen den Heere: so eysche het de Heere van ons.

24

Ende so wy het niet veel meer wt sorghe des dincks ghedaen hebben, ende ghesproken: Heden oft morghen, mochten uwe kinderen tot

[fol. 80r]

onsen kinderen segghen: Wat gaet v de Heere de God Israels aen?

25

De Heere heeft de Iordaen ter landtpale gheset tusschen ons, ende uwen kinderen Ruben ende Gad, ghy hebt gheen deel aen den Heere: daermede souden uwe kinderen onse kinderen van der vreese des Heeren afwijsen.

26

Daerom spreken wy: Latet ons eenen Altaer bouwen, niet ten offer noch ten brantoffer:

27

^l Maer dat het een getuyge zy tusschen ons ende v, ende onsen nakomelinghen, dat wy den Heere dienst doen moghen voor hem, met onsen brantofferen, danckofferen ende andere offeren: ende uwe kinderen heden oft morghen niet segghen deruen tot onsen kinderen: Ghy hebt gheen deel aen den Heere.

l Gene. 31.e.48. Deute. 30.b.19 Iosue 24.c.27.

28

Wanneer sy dannoch also tot ons seggen souden, oft tot onsen nakomelingen, heden oft morghen, so konden ^m† sy segghen: Siet de ghelijckenisse des Altaers des Heeren, dien onse Vaders ghemaeckt hebben, niet ten offer, noch ten brantoffer, maer tot eenen ghetuyghe tusschen ons ende v.

m† And. wy

29

Dat zy verre van ons, dat wy afuallich worden van den Heere, dat wy ons heden wilden van hem afwenden, ende eenen Altaer bouwen ten offer, ten brandtoffer, ende ten spijsoffer, ende anderen offeren, buyten den Altaer des Heeren onses Gods, die voor syne wooninghe staet.

D.30

Doe nu Pinehas de Priester, ende de Ouersten der ghemeynte, de Vorsten Israels, die met hem waren, hoorden dese woorden, die de kinderen Ruben, Gad ende Manasse seyden, beuielen sy hen wel.

31

Ende Pinehas de sone Eleasar des Priesters, sprack totten kinderen Ruben, Gad ende Manasse: Heden bekennen wy dat de Heere onder v is, dat ghy v aen den Heere niet besondicht hebt in deser daet: nu hebt ghy de kinderen Israels beurijdt van der hant des Heeren.

32

Doe tooch Pinehas de sone Eleasar des Priesters, ende de Ouersten, wt den lande Gilead, vanden kinderen Ruben ende Gad, weder int lant Canaan, tot den kinderen Israels, ende seydent hen weder.

33

Dat beuiel den kinderen Israels wel: ende seyden niet meer, dat sy wilden optrecken met eenen heyre teghen hen, te verderuen het landt, daer de kinderen Ruben ende Gad in woonden.

34

Ende de kinderen Ruben ende Gad, hieten den Altaer: ^n† Dat het een getuyge zy tusschen ons, ende dat de Heere God zy.

n† Anders, Het: want hy is getuyghe tusschen ons, dat de Heere God is.