Den dapperen prins Karel van Lotharingen

Klaeg-lied van een bedrogen Jonge Dogter, die van haar Vryer verlaten wiert.

Op een aengename Voys.

Sa komt luistert jonge maegden, 't minne spel,
Bragt my in droef gekwel.
Doen ik was vol vreugd
In mijn jonge jeugd,
'k Wiert 'er van veel bemint,
Maar 't heb my niet wel verzint, ta la ra.

Ik liet my te ligt bepraten, 't Loos gevlei,

scheen wel naer myn gerei.
Myn lief was gallant,
Zoet en seer plaisant,
En hy streelde my,
Maar 't was al verradery ta ra la la.

Door syn soet gestreel en smeken, Kreeg myn hert,

[p. 20]

 

gevoel van minne smert,

 

dus gaf ik gehoor,

 

Aen 'tgevlei hier door,

 

Heeft die loosen quant,

 

Dan gerooft myn besten pant ta ra la la.

 

'k Dagt hy vraegt om te spelen, 'k waste vre',

 

en seid' hem draegt het me',

 

maer terstont eilaes,

 

maekt hy zig den baes,

 

Nog geloofde ik niet,

 

Zo te komen in 't verdriet ta ra la la.

 

Ik en sal u nooit verlaten, 'k Sweer 't met eed,

 

seide hy en vreest geen leet,

 

dus was ik gerust,

 

maer zyn minn' geblust

 

Zo den trommel sloeg,

 

Zag ik dat hy met my loeg ta ra la la.

 

Dan is hy van my geweken Liet my staen

 

vol sugten en getraen,

 

Hy ging als een dief,

 

Nog hy seid' niet eens lief,

 

Wagt tot dat ik kom,

 

Van het leger wederom ta ra la la.

 

Wien dagt zulke valsche treken, Zyn gemoet,

 

scheen vol van liefde gloet,

 

'k Wierd gestreelt gevleit:

 

En door zyn lust verleit:

 

Want het schynt al soet:

 

Wat een lieve minnaar doet ta ra la la.

 

Leert dan uit myn droeve klagten: wel verstaen

 

hoe dat de jongmans gaen;

 

als gy ligt gelooft:

 

Ligt hun liefde dooft;

 

en als 't bloemtje is quit,

 

dan blyft gy in druk en spyt ta ra la la.

 

Wilt vry sulk een vreyer schouwen; die u vleid,

 

eer dat hy u verleit;

 

Want hun liefde en lust,

 

Legt t'seffens geblust,

 

en gy staet en ziet

 

Gelijk ik dan vol verdriet ta ra la la.

 

Oorlof jonge dogters alle, Zorgt bytyd,

 

als gy soo wort gevrijd,

 

Want al schijnt het soet,

 

Wat m' uit liefde doet,

 

Op het lest in 't scheen,

 

Volgt het bitter en geween ta ra la la.