Cupido's mengel-sangen, inhoudende de nieuwste, en aengenaemste minne-klagten, geneugelijke vryagien, bruylofts, drink en afscheyts-liederen

[p. 69]

Minnaers-Liedt.

Op een schoone Voys.

1.
GY siet vrolijk de herten in pijn,
Wilt niet minnend' maer vriendelijck zijn,
En wanneerje de tanden doet wateren,
Door een kleyn tekentje van uwe gunst,
Merkt als gy my doet lacchen en schateren;
Dat onverschillentheyt is de grootste kunst.
2.

't Is u jonkheyt en brave gestalte,

't Is u schoonheyt daer gy soo op bralt,
Gy woud dat se u de sinnen betoveren,
Dat u bekoorlijkheyt ons wetten stelt,
Maer wat baet het een Ziel te veroveren,
Die gy niet houden wilt in u gewelt.
3.

Denkt, ô Silvia denkt op den tijt,

Denkt dat alles op aerden verslijt,
Denkt dat de Lente geeft blommen en bladeren,
Denkt dat men Somers leckere vruchten plukt,
Maer als herfst en winter komt naderen,
Dat alles is verrot en af-geplukt.
4.

Merkt u Lenten dan wijsselijk aen,

Als gy de Somer voorhanden hebt staen,
Wacht u voor ongevoeglijk te dartelen,
Als gy een Minnaer om u lijden ziet,
Want al meendt ghy de Min te ontspartelen,
'Is voor een tijd, maer 't duert voor Eeuwigh niet.
5.

Merkt dan dat gy den Minnaer besint,

Eer dat u Herfst of Winter begint,

[p. 70]

 

Want als dan van Liefde te handelen,

 

'k Stel 't aen u oordeel of 't wel voegen sou.

 

'k Meen gy soud'er u Minnaer sien wandelen,

 

En blijven sitten vrysier, weeuw, nog vrou.

Anthre.

KOm hier nu dwase Jeugd,
Ik sal u Lessen geven,
Indien gy vol van vreugd,
U dagen lang wilt sien,
Veragt de Minne-pijn,
Want sy u Jonge leven,
U goed en oock u bloed,
Door pijn verteeren doet.
2.

Mint de God der Wijn,

Die doet ons 't hert verheugen
Als wy treurigh zyn,
Soo troost hy ons gemoed,
Sijn traentjes sijn soo soet,
't Zijn sulke leckere Teugen,
Dat edele Bacchus nat,
Dat wert men nimmer sat.
3.

Het aldersoetste soet,

Dat oyt een Mens kan smaken
Dat is men Minnen moet,
Het edele Druyven sop,
Dat vult ons herte op,

[p. 71]

 

Met vreugt en doet ons haken,

 

Na 't vrolyk sonder endt,

 

't Verbandt al ons elendt.

 

4.

 

Dat de Beker aen,

 

Ten Kimmen vol geschoncken,

 

Omringt met Druyve-blaen,

 

Gevult met Nector soet,

 

Sa, sa met brave moet,

 

Ten gronde uyt-gedroncken,

 

So doet de Godder Wijn,

 

Sijn Kinders vrolijck zijn.

Eynde.