Cupido's mengel-sangen, inhoudende de nieuwste, en aengenaemste minne-klagten, geneugelijke vryagien, bruylofts, drink en afscheyts-liederen

[EEn Kusje is wel zoet,]

Voys: Hoe draeyt 't Fortuyn nu ras.

EEn Kusje is wel zoet,
Maer seecker 't zet geen bloet,
Wanneer ons hert niet met een Romer wijn,
Gelaest werdt, en bedwinght de minnepijn,
Te smooren sonder vocht,
Van Franse dropjes lustig om-gebrogt,
Daer d'heldre geur van Juffrouws lipjes,
Aen het glaesjen kleeft,
En ons sijn voedtsel geeft.
1.

Nu lustig Juffrou, za,

U Nabuur wacht 'er na,
Ley uyt, ley uyt, en laet u soete mont,
Het laetste dropje slorpen van de gront,
My dunkt ik smaek het al,
Nu eens gesoent, de wijn heeft aers geen val,
Dat 's eens, dat 's twees, ha broeck hoe smaekt dat,
'k Wou voor sulcke wijn,
Niet by de Goden zijn.

[p. 46]

 

Het glas is weer gevult,

 

Me-Juffrouw heb gedult,

 

Uyt op sijn Fries, waeromme dat ik kus,

 

Aen uwe lippen mijne vlammen blus,

 

't Za, 't za waer wachje na,

 

Kust duysendt kusjes, 't kussen kan geen scha,

 

'k Hebb' voor-gegaen, die lust, die volght my,

 

't Za Monsieus val aen,

 

En laet het omme gaen.

Anthre.

Bedroefde Harder ach!
Ik moet helaes nu suchten,
Om dat mijn Engelin,
Verstoot mijn trouwe Min,
O wreede Herderin!
O! Goon waer sal ik vluchten,
O! pijn, ô! wreede smert,
Die mijn door-smijt het hert.

Engels Aer.

Mijn Damon, ach! mijn Lief, hoe wilt gy vluchten,

Ik bid u hou dog op van zuchten,

U Philida, die sal u smert verdrijven,

Kom Herder wilt dan by mijn blyven,

Terwijl u Minnares, toont so haer liefde;

Die mijn met hert en ziel door griefde.

Anthre.

Mijn waerde Philida,

Gy doet mijn nu herleven,

[p. 47]

 

Ja door u soete min,

 

Die gy mijn toont Vriendin,

 

Mijn Engel hoe kan ik,

 

Die gunst en vriendschap loone?

 

Daer ik na heb getragt,

 

En ook soo lang gewagt.

Engels Aer.

Nu Herder zijt gerust, ik sal u loonen,

Mijn min sal ik nu aen u toonen,

Hebt gy dan nu wel meer voor my te vresen?

Gy zijt mijn twede Ziel, mijn Uitgelesen,

Kom laten wy dan gaen onder de Linde,

Om ons daer te samen gaen verbinde.

Anthre.

Wel aen dan Harderin,

Laet ons dan t'saem gaan treden

Onder de Linde groen,

In 't lieflijk veld-gewas,

Kom laten wy dan ras,

Mijn Lief, mijn Meesteresse,

Gaen vlegten eenen Hoet,

Bekranst van Roosen zoet.