|
| |
| |
| |
| |
Een Nieuw Liedt van den Gouverneur.
Stem: Siet hoe geluckig zijnse dan.
O Wereldt vol van overdaet,
Tot alderhande quaet, Tot wraeck,
Een saeck noyt meer gehoort
In Zeelandt is dit feyt geschiet,
Ter tijdt doen Hertogh Carel
Hier vaerde 't groot gebiet,
Sijn Goeverneur bekent,
Heeft hem tot quaet gewent,
En kreegh een droevig end, etc.
Hy sloeg een geyl en dertel oogh,
| |
| |
't Geen hem op 't lest bedroog,
En sprack mijn heete lust,
Voor gy mijn vlamme blust, etc.
Sy als een eerbaer kuysse vrouw,
Sprack Heer sou ick verbreecken
Soud' ick mijn lieve man,
Och spreeckt daar nimmer van, etc.
Hy met een opstinaat gemoet,
Ginck hem nae huys toe keeren,
Heel toornich en verwoet,
En haelt haer man gevaen,
Betichte hem met Land-verraet,
Zijn Vrouw geheel verslagen,
Die vraeght op heeter daet
Wat magh de oorsaeck zijn,
Dat dus mijn man vol pijn
V Man sprak hy wou 't Lant verraen
ick sal hem door Beuls handen,
Doen 't hooft van 't lichaem slaen,
Maer by mijn macht ick sweer,
Gy krijgt u man dan weer.
Die sond werdt hem vergeven dra,
mijn wil te doen voor al,
Of ick hem straffen zal, etc.
De hupssche vrouwe toogh mitsdien,
Seer bitterlijck aen't schryen,
Sal ick mijn man dan sien
| |
| |
't Hooft vallen voor hem neer,
En daerom sijn begeer, etc.
Mijn lieve man is mijn soo goet,
Als eenich schat op aerden,
Mijn man mijn rechter hant,
Moet een van bey aen kant, etc.
Den booswigt greep haer by de hant,
In 't midden van het klagen,
Sijn geyl en dertele lust
Tot walgens toe geblust, etc.
Toen sprack, gy vrouwe gaet nu heen,
Op morgen moogt gy halen,
Haer man het hooft afslaen, etc.
Des morgens opent zy haer deur,
En gingh vrymoedigh treden,
Sy sprack Groot-mogent Heer,
Geeft my mijn man doch weer,
Voor mijn geschonden eer, etc.
Hy riep twee dienaers voor den dagh,
Die bragten haer ter plaetse
Daer zy haer man aen sagh
Daer lagh hy sonder hooft,
Van 't bloedig swaert verdooft,
En 't leven wreet ontrooft etc.
Sy viel op 't doode lichaem neer,
En schreyden om haer eere,
Truck 't haer uyt d' Harsse pan,
Vermoort gy soo mijn man, etc.
| |
| |
Sy gingh als zinloos en verwoet,
En klaeghden aen haer vrinden
Heeft my mijn eer ontmant,
Mijn man geleyt in 't sant, etc.
Haer vrienden spraeken nicht wel hoe
Laet ons van Zeelandt reysen,
Aen d' Hertog groot van staet, etc.
Men quam seer haest en ongemeen,
men ginck ten Hove treen,
Sy sprack den Hertogh aen,
Deed' hem de saeck verstaen,
Hoe 't al was toegegaen, etc.
Ach wreeckt de doodt van mijnen man
Wreeckt mijn geschonden eere,
Die braght my in't getreur,
Bestelt hem straf daer veur, etc.
Den Hertogh sprack u wel versint,
Hy is mijn een goet vrindt,
'k Sweer ick hem staffen sal, etc.
Maer soo ick dees saek onwaer bevint
Ick daegh hem voor het recht,
Bedenckt wel wat gy segt, etc.
Zy sprack mijn Heer is dit onwaer,
Soo laet mijn lichaem sagen,
| |
| |
Of helpt my onder de aerdt,
Door een scherp-rechters zwaert,
De doot my niet vervaert, etc.
Den Hertogh liet den breeden Raet,
Terstont ten Hoof vergaren:
Om dit vervloeckte quaet,
Al in een kamer treen; etc.
Voor d'hoogen Raedt verschijnen,
En sprack met bly gelagh:
Wat 's d' oorsaeck doch mijn Heer,
Kom reysen hier dus veer?
Den Hertog sprak hem vreesselijk an,
Wat quaedt hebt gy gedaen?
Een eerb're vrou verkracht,
Haer man ter doodt gebracht,
Denckt dat ghy straf verwacht, etc.
Hy sprack, wie leyt my dit te last?
Het zijn verdichte loogens,
O Vorst! daer 's niet aen vast,
Stelt mijn party ten toon,
Hy krijgt verdiende loon, etc.
Den Hertogh sprack, O Gouverneur,
'k Sal oprechte blijck u toonen:
Toen wiert sijn haert belaen,
Bedroeft daer voor hem staen, etc.
Don Carel wiert als opstinaet,
Sprack, kendt gy wel dees vrouwe?
| |
| |
Dwongh naer u lust en sin.
Hy viel van schaemt' ter Aerden neer,
Den Hertogh sprack met reden:
Hersteld dees vrouw haer eer;
Ick wil tot straffens schuldt,
Terstondt hier echten sult, etc.
Don Carel vraegde aen dees Vrouw
met hem in d'Echte trouw,
Sy sprack o vorst ick kan
Den moorder van mijn man, etc.
Hy sprack 't sal u niet schadelrijck zijn
Gy sult oock wraeck genieten,
Soo doet den raet van mijn
Dus voort door vrienden raet
En d' Hartogs soete praet,
Zy 't Ia-woort geven gaet, etc.
Des wiert de weduw weer de Bruyt
En d'Hywelijcks voorwaerden,
Wiert daer geschreven uyt
Al ley zy noyt geen kraem,
Zoo bleef zy erfgenaem etc.
Dus wiert den Priester voort gehaelt
Het houw'lijck wiert bevestigt
Wy dancken d' Hertogh zeer,
Voor dees genoten eer, etc.
Don Karel vraeghden zijt gy te vreen,
Ia Heer en wy vertrecken,
Zoo sprack hy seer lieftal
Mijn Bruylofts-feest die sal,
| |
| |
Oock volgen na geval, etc.
Neen sprak de Vorst na mijn vermaen,
Sa knielt neer voor het sandt,
Op dat gy door Beuls handt,
Gestraft wert weer met schant.
Hy badt den Vorst om lijfs genae,
Maer 't smeeken was verloren,
Den Hertogh sprack nu drae,
Scherp-rechter volgt mijn last,
En geeft dees snooden gast,
Het loon hem toe past, etc.
Men sloeg hem 't hooft af met een slag
Met blijdschap al aensagh,
Sy kreegh na zijne doodt,
Dat holp haer uyt den noot, etc.
Dit is waerachtig soo geschiet,
By Hertog Carel de stoute
Hiermee wort ons betoont,
Dat straf geen vrient verschoont,
Maer 't quaet sijn meester loont, etc.
Maer als de min gedeelt is,
En gelt en tijd verspeelt is;
So kan men van het minnen
Niet aêrs als quaet versinnen.
|
|
Auteursrechtvrij
