Cupidoos Maegde-Kruyt

Rokende uyt een Virgijnis-Pijpje de znaeck-en smakelijckste geuren, en vermakelijkste Rijm-Gezangen

Beklag-Lied van een Ionge-dochter twe Kinders Kraem-beval.

Stem: O Godt wat plagen.

EYlaes wat pijne,
Mijn vreugt verdwijne,
Eylaes wat pijne gevoelt mijn hart,
Mijn liefste die my trou had geswooren,
Heeft mijn verlaten wat droeviger smart
Helpt my Hemel nu ben ick verlooren,
Want van droefheit sal barsten mijn jonk hart.

Als hy my vryden scheen hy vol lijden,

[p. 12]

 

Als hy my vryden scheen hy mijn vrient,

 

Sijn soete praet heeft mijn hart ontloken,

 

Ick heb hem trouwelick bemint,

 

Maer 't was dwaes dat ik sijn woorden geloofde,

 

Want ick eylaes my nu bedrogen vint,

 

Nu gaet hy vluchten en liet my sugten,

 

Nu gaet hy vluchten, en my veracht,

 

Die mijn sijn gunst soo minnelijck bode:

 

Stont voor mijn deurtje soo meenighen nacht,

 

Is nu eylaes uyt den lande gevloden,

 

Nu hy my heeft tot desen val gebragt.

 

Barst uyt nu tranen, ontsluit u kranen,

 

Barst uit nu tranen vermeert mijn klagt

 

Twe kinders heb ik van hem verworven

 

Twee kinderkens in eender dragt:

 

Och Hemel! Waer ik int baren gestorven

 

So waer ick niet onder de voet bebragt.

 

Wat sal ik maecken, wat sal ik raeken,

 

Wat sal ick maeken ick weet geen raet,

 

Mijn teere bloetjes die suchten en karman

 

Och Heere God mijn toch by staet,

 

Wilt mijn Kinderkens toch nu ontfarmen.

 

Eer dat ik van droefheit word desperaet.

 

Waer zijt gy heenen ende verdwenen,

 

Waer zijt gy henen valse Minnaer,

 

Komt siet u Schapen hoe sy u gelijcken,

 

Het is u vlees en bloet voorwaer,

 

Wilt gy van mijn af-weeren en wijcken,

 

So trek in't minste nog u Kinders naer.

 

Wat baet mijn klagen nacht ende dagen,

 

Wat baet mijn klagen, hy is gevlucht,

 

Ick weet niet waer ick den Vader sal vinden,

 

Dus moet ick leven in ongenucht,

[p. 13]

 

Kom wrede minnaer en wilt my verslinden,

 

Verslint my met de een en ander vrucht.

 

Gaet u vry bergen, die my quam tergen

 

Gaet u vry bergen in't woeste wout,

 

Ick sal den Hemel tot wraek verwecken,

 

Dat hy sijn Blixem over u spout,

 

Het sy u Boomen of bladers bedecken,

 

Ik sal niet rusten voor dat gy mijn trout.

 

Mijn teere Schapen stelt u tot slapen,

 

Mijn teere Schaepjes ontfanght mijn Borst

 

Ick sal u met melck van gramschap voeden,

 

Op dat gy na uw Vaders wraeke dorst,

 

Och Neen! den hemel die sal hem behoeden,

 

't Is tijt mijn zieltje dat gy tranen stort.

 

Gy Dochters reyne, teer ende kleyne,

 

Gy dochters reyne toch voor u siet,

 

Neemt hier een spiegel aen my op heden,

 

Gelooft de woorden der minnaers niet,

 

Acht niet haer vleyen schoon dat sy wat strelen,

 

Soo komt gy niet als ick in zwaer verdriet.