Contour. Jaargang 2

[p. 190]

H. van den Waarsenburg

toen dan ook
met het luide licht
der avonden
van scheef en scheep gegane resten
en lui zittend op een nest
uur na uur tikkend
de vroege ochtend
de schepelingen
vredig van varen
de zeilen streken

niemand nog de euvele moed had
de dronken scheepsraderen
het juiste geloof durfde stellen
en alsmaar schepelend met
motoren
der eenzijdigheid
in winden vertoevend
en
het stinkende ruim op polshoogte
blazend van orkanen
stervend van zeeën

zwijgend

zwijgend
de ratten midscheeps

stonken het water uit

toen dood als schuim
op late limonade
lachend en sussend
wegwijs met gezondheidspillen
oever trachtte te maken.