Contour. Jaargang 2

[p. 175]

J.H. van Dijk
Eniwetok (11 30 N. 162 20 0.)

weer steigert de zon in zijn dampende draf
de dag in jonge lakens beklimt lichtaderig zijn toppen
op het gebergte in de dalen der aarde kiemt weer de huid
naar alle grotten dartelt de schaduw

0.00 uur
in het westen hurkt de ondergang

0.00 uur
korrels dorren de zon
de aarde verbleekt in haar danspas

0.00 uur
snel wit licht
dan is het brandend dan is het krimpend
vlammen spuwen sissend tangen om gedrochten
uit kraters etteren oude proppen
rauwe röntgenskeletten radeloos smelten

0.00 uur
naar hiroshima nagasaki boston
en de mannen van het cyclotron
de seinpaal ratelt de klappertandende angst
in wijde bloedwarme oren en harten
als katten in een nauw pakhuis

nog is het brandend krimpend vallend
dan snel uit kokers en schalen rijst de ontsmette bloeiende
wrong
van een verjongde helena

weer steigert de zon in zijn dampende draf
de dag in jonge lakens beklimt lichtaderig zijn toppen
op het gebergte in de dalen der aarde sterft de aarde
uit alle grotten bekruipt de schaduw
het trotse vuil van troje