Contour. Jaargang 1

[p. 153]

Frans W.H. van Emmerik
Normandie

het strand
verlaten
stil
kruipt uit de verre zee

onverzettelijk staan de rotsen
als monumenten

de meeuwen
met hun ijl gekrijs
zijn na de slag teruggekeerd
en trekken nu hun kruisen in de lucht

het knarsen van de ketting
het staccato der geweren is verstomd

ik zie alleen een spoor
een laatst verlangen
wat vingerprenten
in de vergeten grond