Contour. Jaargang 1

[p. 45]

[Martin Leopold]

Ode

Hoe levenseigen
de grashalm in de sneeuw die
zich naar het licht haast
even jong als de tijd is
tijd die men nodig heeft
als hij voorbijgaat
snel degenscherp de ruimte in

weg van elk ander
eigen weg zonder midden
haarbreedte langs te ontkomen
als het uur aarzelt
het voorbijgaan veld wint
daar waar als laatste
de stilte van het gaan is.

Martin Leopold