Commentaar op het Hooglied

XVIIJ VAn drien cussen

O mensche merke die wairdicheit
Die di uan gode is bereit
Nochtan dattu wairs verloren
Heuet hi weder di vercoren
Ende ghecocht mit sire doot
Ende weder brocht ter hopen groot
Ende heuet di in allen sinnen
Ghegheuen teken sire minnen
Dair om uerstant wel ende vernem
Hoe du in minnen coms te hem
Dattu wairdelike sinen mont

[fol. B35ra]

 

Cussen moghes telker stont

 

So wie gode wille behaghen

 

Die moet ootmoedelike draghen

15

Bitteren rouwe uan sinen misdaden

 

Ende comen sciere te ghenaden

 

Ende cussen mit magdalenen

 

Die voete gods mit bittre wenen

 

Van herte om al sine sonden

20

So wart hi dair of al ontbonden

 

Ende die gods uiant was voren

 

Wart siin vrient dan mituercoren

 

Want het is ghemene sede

 

Die misdoet tenigher stede

25

Die bouen hem is sinen here

 

Dat hi mit rouwen ende mit zere

 

Om te betren ende te boeten

 

Valle ende cusse siins heren voeten

 

Dit dede maria magdalene

30

Des wart si uan sonden rene

 

¶ Dit doet die prophete verstaen

 

Hi seit die duuel sal vte gaen

 

Voir sine voeten. dat beduut

 

Dats duuels werken vlien al wt

35

Als wi mit gansen rouwe comen

 

Te gods voeten tonsen vromen

 

¶ Dan sulwi te sinen handen gaen

 

Van wien wi sine gauen ontfaen

 

Ende cussen die wel minnentlike

40

Die ons maecte van duechden rike

 

Ende bescudde ons uan ghewelt

 

Dat wi niet weder werden geuelt

 

In sonden vandes duuels droch

 

Des pleghen ooc die arme noch

45

Als men om gode hem geuet yet

 

Of hem doet hulpe in hair verdriet

 

So cussen si der hulper hande

 

Om die hulpe sonder scande

 

Dus sulwi gods handen open

50

Wes hulpe wi altoes aneroepen

 

Dat si ons onthouden vast

[fol. B35rb]

 

Dat wi uol staen in alle last

 

Ende dat si ons die gracie gheuen

 

Dat wi niet meer in sonden sneuen

55

Mer dat wi altoes uolstaen

 

In duechden ende emmermeer voort gaen

 

Beide mit crachte ende mit sinnen

 

Blidelike in sijnre minnen

 

So moghen wi eeschen tsoete open

60

Dair wi die bruut ons heren roepen

 

Dat hi ons bringhe vriendelike

 

Sine gracie die ons make rike

 

Ende ueruolle mit siinre minnen

 

So dat uan buten noch uan binnen

65

Ghene dinghe wesen moghen

 

Die ons uan sire minne toghen

 

Dat meent: dat hi sinen geest

 

Ons vriendelike gheue te uolleest

 

Die ons altoes in hem behoede

70

In ganser minnen mit oetmoede