De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Een Danck-liedt nae die Maeltijdt.

Op die Voys: In Natali Domini.

SInghen wy wt herten gront
Loven God met onsen mont,
Soo hy syn goetheyt bewijst,
Soo heeft hy ons oock ghespijst,
Soo hy t'Diert' en Voghels neert,
Soo heeft hy't ons oock bescheert,
Welck wy hebben nu verteert.
2. Loven wy hem als syn Knecht,
Dat zijn wy hem schuldich recht,
Kennen hoe dat hy ons lieft,

[fol.  CCLj.v]

 

Den Mensch wt ghenaden gheeft,

 

Dat hy van Been, Vleesch en Huyt

 

Constich t'samen is ghebout,

 

Dat hy des daechs licht aenschout.

 

3. Soo haest die mensch t'leven faet,

 

Syne koken voor hem staet,

 

In dat lijff der Moeder zijn

 

Is hy toegherichtet fijn,

 

Maer het is een cleyne Kindt,

 

Nerghens doch ghebreck en vindt,

 

Tot het aen die Werelt coemt.

 

4. Godt heeft d'Aerde toeghericht,

 

Laet t'aen neering g'breken nicht,

 

Berch en Dal maeckt hy vocht pas,

 

Dat den Vee oock wast syn gras,

 

Wt der Eerden Wijn en Broot,

 

Schaffet Godt, en maeckt ons sat,

 

Dat die Mensch syn leven haet.

 

5. T'water dat moet gheven visch,

 

Die laet Godt draghen ter disch,

 

Eyer van Vog'len ghelecht

 

Werden jonghen wtghehecht,

 

Moeten Menschen spijse zijn:

 

Herten, Beeren, Runder, Swijn

 

Schaffet Godt, en gheeft t'alleyn.

 

6. Wy dancken seer, en bidden hem,

 

Dat hy ons gheef s' Geestes sin,

 

Dat wy sulckes recht verstaen,

 

Altijt na syn g'boden gaen,

 

Synen Name maecken groot,

 

In Christo sonder aflaet,

 

Soo singhen wy t' Gratias.