De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Als hier nae volcht. DOor Adams Val is heel verderfft,
Menschlijck Natuer end wesen,
T'selff Fenijn is op ons gheerfft,
Dat wy niet konden ghenesen,
Sonder Gods troost, die ons verloost
Heeft van den grooten schaden,
Daer in die Slang' Evam bevang',
| |
[Folio Ccxxiij.r]
| |
 Gods Thoorn op haer te Laeden.
2. So nu de Slang Evam heeft bracht
Dat sy is Affghevallen
Van Godes Woort dwelck sy veracht,
Daer door sy in ons allen
Brocht heeft den Doot,
Soo wast Jae Noot
Dat Godt ons soude gheven
Syn lieven Soon,
Der G'naden Throon,
Door dien wy mochten Leven.
3. Als ons nu heeft een vreemde schuld'
In Adam al Verhoenet,
Also heeft ons een vreemde Huld'
In Christo al versoenet,
End als wy al
Door Adams Val,
Syn Eewig's Doots ghestorven,
Also heeft Godt
Door Christus Doot
Vernieut, dat was verdorven.
4. Nu hy ons heeft syn Soon geschenckt
Doen wy syn Vyand' waren,
Die voor ons is aent Cruys ghehenckt,
Ghedoot, ten HEmel varen,
Daer door wy zijn
Van Doot end Pijn,
| |
[Folio Ccxxiij.v]
| |
Verlost: so wy Betrouwen
Op dit Confoort,
Des Vaders Woort
Wien sou voor Sterven grouwen.
5. Hy is die Wech, dat Licht, die Poort
Die Waerheyt en dat Leven,
Des Vaders Raet end' Eewich Woort
Dien hy ons heeft ghegheven
Tot een Beschutz,
Dat wy met Trotz
Aen hem vast souden ghelooven,
Daerom ons haest
Gheen Cracht noch Last,
Wt syner Handt sal Rooven.
6. De Mensch is Godloos end vervloeckt,
Syn Salicheyt is verre,
Die Troost by eenen Mensche soeckt,
End niet by Godt den HEEre,
Want wie hem gaet
Een ander Maet,
Buyten dees Trooster steecken,
Dien mach al ras
Des Duyvels pas,
Met syne List verschricken.
7. Die hoept op Godt, end hem betrout
Die wort nimmer te schanden,
Want die op desen Hoecksten bout,
Al coemt hem oock ter handen
Hier veel Verdriet,
| |
[Folio Ccxxiiij.r]
| |
Heb ick doch niet
Dien Mensche ghesien vallen,
Die hem verlaet
Op GOdes Baet,
Godt helpt syn G'loovighen allen.
8. Ick bid' O Heer wt Herten grondt
Dat my niet word' benomen
Dijn heylich Woort wt mijnen Mont,
So sal my niet beschamen,
Mijn Sond' end schuldt,
Want in dijn Huld',
Sett ick all' mijn Betrauwen,
So wie dan vast
Daer op berust,
Die sal den Doot niet schauwen.
9. Mijn Voeten is dijn heylich Woort
Een barnende Lanteerne,
Een Licht dat my den wech wijst voort
Als dese Morghensteerne
In ons Opgaet,
So haest verstaet
De Mensch die hooghe Gaven,
Die GOdes Geest
Belovet meest,
Die Hoping' daer in haeven.
|
|