De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Als hier nae volcht. NV Vreucht u lieve Christen ghemeen
En laet ons vrolijck springhen,
Dat wy ghetroost end all' met een,
Met lust end Lieffde singhen.
Wat Godt aen ons ghedaen heeft goet
End van syn wonder wercken soet,
| |
[Folio Ccxix.v]
| |
 Gaer duyr heeft hijt verworven.
2. Den Duyvel ick ghevanghen lach,
In Dood' was ick verloren,
Mijn Sond' my quelden dach en Nacht
Daer in ick was gheboren,
Ick viel hoe langs hoe dieper daer in,
Daer was niet goets aent leven mijn,
De Sond' hadde my beseten.
3. Mijn goede wercken die golden nicht
Het was daer met verdorven,
Die vrije Will' haet GOdes gericht,
Hy was ten goede ghestorven,
Die Ancxt my tot Vertwijff'len dreeff,
Dat niet dan sterven by my bleeff,
Ter Hellen moest ick sincken.
4. Doen iammerde Godt in Eewicheyt
Mijn Elend' boven Maten,
Hy dacht aen syn Barmherticheyt,
Hy woud' my helpen laten,
Hy weynd' tot my dat Vaderlijck Hert,
Ten was by hem voorwaer geen schert,
Syn besten liet hijt costen.
5. Hy sprack tot zijnen lieven Soon,
Die Tijdt is hier t'Ontfarmen,
Vaert hen mijns Hertens weerde Croon,
End zijt dat Heyl der Armen,
End helptse wt der Sonden noot,
| |
[Folio Ccxx.r]
| |
Verworcht voor hun den bitt'ren Doot,
En laetse met dy Leven.
6. De Soon des Vaders was subject
Hy quam tot my op Eerden,
Van een Maecht Reyn end onbevleckt
Hy soud' mijn Broeder weerden,
Gaer heym'lijck voerd' hy syn gewalt,
Hy ginck in mijn Arme ghestalt,
Den Duyvel woud' hy vanghen.
7. Hy sprack tot my houdt dy aen my,
Het sal dy nu ghelucken,
Ick geeff my selven heel voor dy,
Daer wil ick voor dy bucken,
Want ghy zijt mijn, end ick ben dijn,
End waer ick blijff daer sult ghy zijn,
Ons sal de Vyandt niet scheyden.
8. Vergieten sal hy my mijn Bloet,
Daer toe mijn Leven Rooven,
Dat Lijd' ick alles dy te goed',
Dat houdt met vasten Gheloove,
Den Doot verslind' dat Leven mijn,
Mijn Onschult draecht die Sonde dijn
Daer zijt ghy Salich worden.
9. Ten HEmel tot den Vader mijn,
Vaer ick van desen Leven,
Daer wil ick syn die Meester dijn,
Den Gheest wil ick dy gheven,
Die dy in Droeffnis troosten sel,
End leeren my Erkennen wel,
| |
[Folio Ccxx.v]
| |
End in der Waerheyt Leyden.
10. Wat ick ghedaen heb end gheleert,
Dat sult ghy doen end Leeren,
Daer door Gods Rijcke word' vermeert,
Tot Loff, end syner Eeren,
En wacht u voor s'Menschen Ghesatt
Daer van verderft die Eed'le Schat,
Dat laet ick dy ten Laetsen.
|
|