De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. CIX. Deus Laudem meam.

Op de Voys: Het syn doch Salich alle die.

O Godt myn Lof en swijcht doch niet
Want vele Monden lieghen, siet,
Der Boosen, end' Godloosen:
Haer valsche Tonghen oeff'nen sy,
Veel leughens sprekende van my,
Wt haet en nijdt der Boosen
My sonder saeck bestrijden gaen,
Voor liefde die ick haer doen aen,
Doen sy my niet dan spijte.
Noch bid' ick dy in hare Noot,
Al thoonen sy my quaet voor goet,
Voor Liefde, Haet en Nijte.

2. Stelt over hem Godloose Luyd',
Den Sathan aen sijn Rechter Zijd',
End' wie van hem gaet leeren,
Diens leven moet zijn Goddeloos,
En syn ghebedt noch Sonde boos,
Vercort syn daghen HEERE,

[fol.  Cxxxj.r]

 

Een ander moet syn Ampt ontfaen,

 

Syn Kindren Weesen syn voortaen,

 

En Weduwe syn Wijve,

 

Syn kinder moeten Doolenden

 

Verbijstert gaen en Beedelen,

 

De Woecker hem verdrijve.

 

 

 

3. De Vyandt Rooven moet syn goet,

 

En niemant oock Erbarmen moet

 

Hem, noch syn kinder teere.

 

Vergaen laet syn Naecomers tsaem,

 

Int tweede Lidt verdelcht syn Naem,

 

Dat men hem vindt niet meere.

 

Sijns Vaders Misdaet moet oock staen

 

Voor Godt, en gheensins wt ghedaen

 

Moet syn zijns Moeders sonde.

 

Syn Heuch'nis moet syn Wt gheroot,

 

Want niemants hy Ontfermt in Noot,

 

Quaet doet hy t'Allen stonde.

 

 

 

4. Den Vloeck hy woude hebben: siet,

 

Dies laets' hem comen met Verdriet,

 

Hy woude niet den Seghen,

 

So laet die syn van hem Vervreemt,

 

Hy tooch den Vloeck aen als syn Hempt

 

End is in hem gheteeghen

 

Als Water, end als Oly vet,

 

In syn Ghebeent' ghedrongen met,

 

Laet hem den Vloeck om hanghen

 

Ghelijck een Mantel offt een Cleet,

 

End als een Gordel daer hy meed'

[fol.  Cxxxj.v]

 

Omgort wordt end Omvanghen.

 

 

 

5. Also geschiet dien van den HEER,

 

Die teghen my syn altijt seer,

 

Quaet spreken van mijn Ziele.

 

Maer ghy O HEEre in der Noot,

 

Helpt my om dijnen Name groot,

 

Datmen my niet verniele.

 

Heer mijnen Troost is dijn Ghenaed',

 

Want ick ben Arm en Desolaet,

 

Mijn Hert is my verslaghen.

 

Ick Vaer wech als een schaduwe,

 

Men gaet my als Sprickhanen me,

 

Verdrijven end Veriaghen.

 

 

 

Mijn knien seer swack van Vasten zijn

 

Gheen Vet is meer aent Vleesche mijn,

 

Met spot sy my besoecken.

 

Door dijn Genaed' Heer my behoedt,

 

Dat sy bevinden dat ghij't doet,

 

En Seghent als sy Vloecken.

 

Laet sy de schande trecken aen,

 

Gelijck een Rock, Maer t'moet nu gaen

 

Verheughen hem dijn Knechte,

 

End Godt by Veelen Dancken, want

 

Hy helpt den Armen van der Handt,

 

Die syn Leven Bevechten.