De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp dese Voys: Als hier nae volghet. LOoft Godt den Heer van herten bly,
| |
[Folio Cxxiij.r]
| |
 O ghy mijn Siele t'Allen Ty,
Ach mijn GOdt end mijn Heere,
Ghy zijt seer Heerlijck ende Jent,
Schoon boven Maten Excellent,
Verciert met Lof end' eere.
Met een claer Licht bent ghy becleydt,
Den Hemel hebt ghy Wtghebreydt
Seer Cierlijck als van Zije,
Een schoon Tapitserije.
2. Ghy welftet hooch met Water claer
Ghy vaert heen op de Wolcken daer,
Ghelijck als op een Waghen,
Op Windes Vleughelen ghy gaet,
Ghy maecket dijner Enghel Staet,
Als Windt nae dijn behaghen,
End uwe Dienaers als een Vier,
| |
[Folio Cxxiij.v]
| |
Ghy stelt op synen Bodem hier,
En grondet so d'Aertrijcke,
Dat het blijft Eewelijcke.
3. Met diepten deckt ghijt als een cleyt
Die Wat'ren staen wijt wt ghebreydt,
Op Berghen hooch Verheven.
Doch van dijn schelden Vlien sy weer,
Voor dijn Donder sy varen (HEEr)
End gaen die Berg' begeven.
Die Berghen sietmen hooch voor gaen
Die Wat'ren Diep daer onder aen,
Ter Plaetsen al Verspreydet,
Die ghy haer hebt Bereydet.
4. Ghy hebt een Pael gesettet HEEr,
Daer sy niet over comen weer,
Het Aertrijck te bedecken,
Ghy laet oock schoon Fonteynen claer
Seer Overvloedich springhen daer,
Door alle leeghe Vlecken.
Het Water vliet door Berghen heen,
Dat all' Ghediert opt velt met een
Daer drinckt, en t'Wilt al tsame,
Syn dorst lesschet bequame.
5. Die Voghelen des HEmels Claer,
Daer Woonen by, en sitten daer
Seer schoon en fraey met singhen.
De Bergen maeckt ghy Vocht met een
Van Boven aff, dat sy Beneen
Ghelijck Fonteynen springhen.
| |
[Folio Cxxiiij.r]
| |
T'landt geeft ghy Vruchten over al,
Ghy laet het Gras op Berg' en Dal,
Tot Voedtsel van het Veede
Al om wel Wassen meede.
6. Door s'Menschen Arbeydt end het Zaet,
Brenght ghy (Heer) en voortcomen laet
Het broot so Overvloedich.
End op dat s'Menschen Hert verbly,
En syn Gestalt werd schoon, gheeft ghy
Hem Wijn end Oly goedich.
T'is HEEr al uwer handen werck,
Dat Broot des Menschen Herte sterck
Ghy hebt het Al te same,
Gheschapen seer Bequame.
7. Vol saps des Heeren Boomen staen
Die Ceed'ren Liban wel ghedaen
Die hy gheplant heeft Lustich.
Die Voog'len Nestlen daer by Paer,
End op de Dennen woonen daer
Die Reyghers vry en rustich.
Die Berghen hooch een Toevlucht zijn
Voor Bocken, en die holen fijn,
(Daer in gheen Son can schijnen)
Voor Hasen en Conijnen.
8. Ghy maeckt de Maen (dies sy u danc)
Om dat gheheel Jaer so lanck,
Daer nae recht aff te deylen.
De Sonne weet haers Loops Belet,
| |
[Folio Cxxiiij.v]
| |
Haer Ondergang oock also Net,
Ghy laet de Nacht niet feylen,
All' Wilt Ghedier verruert dan haer,
Die Jonghe Leeuwen Brullen daer,
Nae Rooff, en t' Allen hoecken
Van GOdt haer Spijse soecken.
9. Wanneer de Son weer Op gaet dan
So loopen sy All'gaer daer van,
Elcx in syn Holen spoedich,
Als dan so gaet die Mensche daer,
Wt synen Huyse sonder Vaer,
Tot synen Arbeydt Moedich,
En syne Ackerwerck gaey slaet,
Welck hy met Herten bly Aen vaet
Van smorgens tot (met Lusten)
Hy Tsavonts t'Huys gaet Rusten.
10. Heer groot en veel dijn Wercken zijn
Ghemaeckt al wijslijck ende fijn,
En wel Gheordonneeret,
Die Aerde is vol t'Alder Stee
Ws Goederen, als oock die Zee,
Daer ghyse mee Vereeret,
Daer Wriemelt het in sonder Tal,
Beyd' Groot en Cleyn Ghedierte al,
Aldaer gaen oock end' Varen
Die Schepen groot, om Waren.
11. De Walvisschen aldaer oock zijn
Die ghy (daer in te spelen fijn)
Ghemaeckt hebt t'uwen Prijse.
| |
[Folio Cxxv.r]
| |
Het wachtet alles HEEr op dy,
Dat ghy hun gheeft tot zijnder Ty
Haer Nootdruft ende Spijse,
Als ghy haer geeft, Vergaed'ren sy,
Op doende uwe Handt daer by,
So worden wy Beg'nadicht
Met Goeden, en Versaedicht.
12. Wanneer (maer) ghy dijn Aensicht Heer
Aff wendet ende van haer keer,
So moeten wy Verschricken,
Neemt ghy hun haren Aedem off,
Alss dan vergaen sy, en tot Stoff
Al worden haestelijcken.
HEEr laet ghy wt den Adem dijn,
So worden sy gheschapen fijn,
(Als voor in sulcker Waerde)
En ghy vernieuw't die Aerde.
13. Die Eer des HEEren Eewich is,
Aen all' syn Wercken heeft ghewis
De HEEr een Welbehaghen.
Als hy Aensiet de Aerd' met Cracht,
So Beeft sy voor zijn stercke Macht,
Dat sy haer moet Vertzaghen,
Hy Roeret aen end Roocken doet
Die Berghen, dies den HEEr ick soet
Wil singhen, en Prijs geven,
So langh' als ick sal Leven.
14. Ick wil steets mijnen GOdt end Heer
Loff singhen end bewijsen Eer,
| |
[Folio Cxxv.v]
| |
Mijn Woort moet hem ghevallen,
Godt Zebaoth ick my verbly,
Int Eynd' vergaen doch moeten sy,
Die Godloose met allen,
En die Boosen met een vergaen,
Op Aerden niet meer Trotzich staen,
Dies ghy mijn Siel wilt Loven
Altijdt den HEER hier boven.
|
|