De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LXXXVIII. Domine Deus.

Op de Voys: O HEEre GOdt begnade my etc.

HEER GOdt mijn Heylandt hoort doch my,
Want Dach end' Nacht ick Roep tot dy,
Wilt mijn Ghebedt verhooren.
Neyghen tot my dijn Ooren,
Want mijn Siel is vol Lijdens Noot,
Mijn Leven is na by den Doot.
Ick ben gheleken welle,
Dien, die varen ter Helle,
Als die Berooft van Hulpe gaer,
Ick ligghe by der Dooden schaer,
Als offt ick oock gheslaghen waer,
End' laegh' al in den Grave daer,
Gheheel end' al Verlaten.

2. Daer aen ghy niet ghedencket meer,
Maer syn van dy Verstooten seer,
Ghy hebt my in die Cuyle,

[fol.  Cvj.v]

 

Verworpen diep end' Vuyle,

 

Die Duysternis heeft my bedeckt,

 

End' dijnen Grim my harde druckt,

 

Met alle dijne Vloede,

 

Dringt ghy my also Woede,

 

Mijn Vrienden hebt ghy wech ghedaen

 

Dat sy nu verre van my staen,

 

Een grouwel ben ick worden haer,

 

End' liggh' also ghevangen swaer,

 

Dat gheen wtcomen schijnet.

 

 

 

3. Mijn Aensicht Jamerlijck vergaet

 

Midts mijnen seer Ellenden staet,

 

HEEr Daeg'lijcx ick Aenroepe,

 

En voud' mijn Hand' te hoope.

 

Wilt ghy dan wonder Teecken gaen

 

Bewijsen in des Dooden Baen?

 

Offt sal men wt den graven

 

Verrijsen? End' dy Loven?

 

Moghen dan worden wel bekant

 

Dijn wonder Daed' int Duyster Lant?

 

Dijn goetheyt en dijn Waerheyt vroom

 

In graven end' verderff al om?

 

Daermen doch niet Vercondet.

 

 

 

4. Maer Heer ick schrey, end' Aenroep dy,

 

Waerom verstoot mijn siele ghy?

 

Verbercht my dijn Aensichte?

 

End' Troostet my oock Nichte.

 

Elendich end' in Onmacht groot

 

Ben ick, want ghy my so verstoot,

[fol.  Cvij.r]

 

Ick lijd' dijns Schrickens seere,

 

Dat ick vertzaegh O Heere.

 

Dijn Grim so swaer my over gaet,

 

Dijn schricken druckt my boven Maet,

 

De Vyanden my all' ghelijck,

 

Daegh'lijcx Bevechten Vinnichlijck

 

Als Water vloet Onstuere.

 

 

 

5. Ghy maeckt met dese Plage swaer

 

Dat mijne Vrienden Allegaer,

 

End' oock all' mijne Naesten,

 

Haer Verre van my haesten,

 

All' dien ick was so wel Bekant,

 

End' sy my waren nae verwant,

 

Die staen nu al van Verre,

 

End' syn my Vreemt so seere.

 

Wat is die saeck O HEERE Godt,

 

Dat ick nu ben des Vyandts spot,

 

Verlaten oock van Alleman?

 

Hebb' ick doch haer geen quaet ghedaen,

 

Tis al om dees Ellende.