De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LXXVIII. Attendite po.

Op de Voys: Het syn doch Salich alle die,

Oft op de navolghende Melodye.

AEnhoort mijn Volck mijn Heylich Wet,
Tot mijn Vermaen neycht u noch bet,
Veel Spreucken ende Dinghen,
Die wy doen hoorden, ende daer
Ons Vaders van vertelden Claer,
Die wil ick nu voor bringhen.
Dat wy den Kind'ren souden gaen
Gods Wonder wercken seggen aen,

[fol.  xciij.r]

 

 

Hy maeckten een Verbonde

 

Met Jacob, en gaff Israel

 

Een Wet die d'Ouders souden wel

 

Haer Kind'ren maecken Conde.

 

 

 

2. Op dat het wisten door t'gehoor,

 

Die Kind'ren noch daer nae geboor'n,

 

Haer Kind'ren voort te Leeren,

 

Dat sy haer hope setten gaer,

 

Op Godt alleen, En nemen waer

 

Die Wercken al des HEEREN,

 

Ghedencken aen syn Daden veel,

 

End' houden syn gheboden heel,

 

Niet als haer Vaders hielden,

 

Die ongehoorsaem worden ras,

 

End' haer hert noyt Oprecht en was,

 

Noch nae Godt hooren wilden.

 

 

 

3. Ghelijck Ephraims Kinder deen,

 

Die in den Strijdt daer liepen heen,

 

En Gods Verbondt aff traden,

[fol.  xciij.v]

 

Sy hielden syne Wet oock niet,

 

Vergaten hoe hy haer sien liet,

 

Sijn Wonder end' Weldaden.

 

Die Vaders hy veel Wonders deed',

 

In Egypten, End' Zoan meed',

 

Hy leyd'se door de Zeede,

 

Voor haer ginck s'Daechs een Wolcke goet,

 

En s'Nachts een Vier'ge Stale Root,

 

t'Steenrots moest Water gheven.

 

 

 

4. Noch deden sy teghen den HEER,

 

End' werden Ongehoorsaem meer,

 

Midts sy te dien Termijne,

 

Begeerden Spijs al sonder Noot,

 

Temteerend' seyden sy met spot

 

Hy spijs' ons in d'Woestijne.

 

Die harde Steenrots sloech hy wel,

 

Daer wt dat Beecken vloeyden snel,

 

Maer hoe can hy Broot geven

 

En Vleysch, nu hier aen desen Oort?

 

So haest de HEEr nu dat verhoord',

 

Wert synen Thoorn verheven.

 

 

 

5. Een vier ginck op in Jacob snel,

 

Sijn Grimm' quam over Israel,

 

Midts sy Godt niet Betrouden,

 

Op syne hulp sy hoopten niet,

 

Den Wolcken hy geboodt, En liet

 

Den HEmel Open houden,

 

Liet Manna Regheren op haer,

[fol.  xciiij.r]

 

Sy aten HEmels Broot All'gaer,

 

Gaff Spijs ghenoech, End' hiete

 

Daer waeyen Oosten Wint met macht

 

Den Zuyden Wint her voor ghebracht,

 

Veel Vleysch hy Reeg'nen liete.

 

 

 

6. Oock Vog'len veel als Zandt aent Meer

 

Die in haer Leger vielen neer,

 

End' om haer Tenten vonden.

 

Daer Aten sy en worden sadt,

 

Doen hy haer Lust gheboetet hadt,

 

En vulden noch haer Monden,

 

Quam over haer Gods Thoorne daer,

 

Bracht om die Voornaemsten van haer

 

Die best' in Israele.

 

Noch meer sy deeden tot Verdriet,

 

Ghelooffden aen syn Wond'ren niet,

 

Dies storven sy all' Vele.

 

 

 

7. Dus doo'nde haer, so sochtens 'hem,

 

Tot GOdt sy Riepen met haer Stem,

 

Seer droech in Pijn en smerten.

 

Noch Huychelden sy voor den HEER,

 

Haer Tonge Looch hoe langs hoe meer,

 

Sy meyndens niet van Herten.

 

Want zijn Verbondt sy hielden niet,

 

Noch schold' haer Godt haer Misdaet quijt

 

Verdorff' niet syn Beminde,

 

Sijn gramschap keerd' hy dick van daen,

 

Hy liet syn Thoorn niet heel Aen gaen,

 

Dacht, t' zijn maer Vleysch en Winde.

[fol.  xciiij.v]

 

8. Doen waren sy soo langhen tijdt

 

Rebel in de Woestijne wijt,

 

Veel quaets sy ginghen maecken,

 

Sy terchden Godt, en meysterden

 

In Israel den Heylighen,

 

Bedachten niet die saecken,

 

Hoe dick hy haer Verlossen deed'

 

Gaff Teyckens in Egypten meed',

 

Doen Water werdt tot Bloede,

 

Dat sy niet Droncken haer Rivier,

 

Quaey Wormen, Vorsschen, Ongedier,

 

Bedorven allen t'Goede.

 

 

 

9. Den Rupsen hy haer Vruchten gaff,

 

Sprinckhanen t'Zaet all' Aten aff,

 

De Wijn was daer seer duyre,

 

De Vorst den Moerbees-boom wech nam,

 

Door Haghel t'Vee oock omme quam,

 

Haer Kudd' verbrand' van vuyre,

 

Doen Godt werdt gram met onghenaed',

 

Quam over haer groot ancxt en schaed',

 

Hy maeckten ruym syn thooren,

 

Verschoonden haer oock niet een sier,

 

Die Pest verslondt, Jae, Beest en Dier,

 

Hy sloech all' Eerst-ghebooren.

 

 

 

10. Als Schapen hy syn volc vuerd' wt,

 

In de Woestijn door syn Virtuyt,

 

Dat haer gheen vrees can deeren,

 

De Zee verslond' haer s'Vyandts macht,

 

Int heyl'ghe Landt syn Volck hy bracht

[fol.  xCv.r]

 

Tot synen Berck vol Eeren,

 

Verdreeff de Heydenen voor haer,

 

Deyld' haer t'Landt wt, liet woonen daer

 

Israel syn vercooren.

 

Doch wederom sy tarchden God,

 

End' hielden gheensins syn ghebodt,

 

Als d'Ouders haer te vooren.

 

 

 

11. Jae als een loosen Boogh (tot spot)

 

Verthoonden sy den Hoochsten Godt,

 

Door Affgood' die daer waren,

 

Doen Godt dat hoorde, wert hy gram

 

Veracht des Israels stam,

 

End' liet syn Wooningh' varen,

 

So hy in Sylo hadt veel Jaer,

 

Hy gaff haer Macht Ghevangen daer,

 

Ins wreeden Vyandts hande,

 

End' over gaff syn Volck int Sweert,

 

Vergramden op zijn eyghen Heert,

 

T'volck verdween in den Lande.

 

 

 

12. Het vuyr haer jonge Mans wech nam

 

Haer Dochters niemant Vrijen quam,

 

T'sweert hare Priesters Doode,

 

Die Weed'wen worden heel versmaet,

 

Doen thoonde Godt een sulck Ghelaet

 

Als een van Wijn seer vroode.

 

Van Acht'ren sloech hy zijn Vyandt,

 

Hy brachtse in een Eewigh' schandt,

 

Oock Josephs Hutt verachte,

 

T'gheslacht Ephraim hy verstiet,

[fol.  xCv.v]

 

Vercoos t'Gheslachte Juda (siet)

 

End' Zyons Berch hooch Achte.

 

 

 

13. Heeft selfs daer op syn Huys geset,

 

So hooch en costlijck, end' al Net,

 

Het sal oock Eewich blijven,

 

Ghelijck een Landt wel vaste staen,

 

End' hy koos David die quam gaen,

 

Sijn Schapen wt te drijven.

 

Van suyghend' Schapen hy hem nam,

 

Om Jacobs Volck te Weyden tsaem,

 

End' Israel syn Erven,

 

Van Herten trouw hy Weydese,

 

Met syn Verstandt hy leydese,

 

Hy lietse met bederven.