De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LXVI. Iubilate Deo.

Op de Voys: Aen Water vlieten Babylon.

IVYcht Godt den Heere alle Landt,
Loff singhet synen Name,
Maeckt Heerlijck synen Naem bekant
Vercond' Gods Eer al tsame.
Hoe vreemt is (Heer) dijn Werck end' Cracht,
Dijn Vyandt feylt voor dijne Macht,
Dy Aenbeed' t'heel Aertrijcke,
End' Loffsingh' dijnen Name soet,
Coemt, Aensiet hier al metter spoet,
Gods Wercken all' ghelijcke.

2. De HEEr is wonderlijck ghewis
In al syn Doen en Hand'len,
Hy maeckt de Zee nae syn Advijs,
Om drooch Voets door te Wand len,
Dies wy in hem verblijdt syn seer,
Want hy in Eewicheyt Regneer,
Met syn Crachtich vermoghen,
Hy siet op alle Volcken: Maer
Die hem Aff vallen sullen haer
Niet connen weer verhooghen.

3. Ghy Volcken Looft doch onsen Godt

[fol.  Lxxv.r]

 

Sijn Roem verbreydt laet werden,

 

Die onse Zielen in der Noot,

 

Hier onderhoudt op Eerden.

 

En laet ons Voeten slibb'ren niet,

 

Want Godt ons proeft met veel verdriet

 

Alst Silver in den Vuere,

 

Heeft ons in Vanckenis ghebracht,

 

Ons op gheleydt een Last onsacht,

 

End' maeckt het ons wel suere.

 

 

 

4. Hy liet de Menschen menichfout

 

Ons over t'Hooft ghevaren,

 

Wy syn int Vier en Water Cout,

 

Ghejaecht met groote Scharen.

 

Maer ghy hebt ons daer wt gheleydt,

 

En weer verquickt met Vrolickheyt,

 

Dies wil ick sonder falen,

 

Gaen met Brandtofferhande bly,

 

In uwen Huyse: Ende dy

 

HEER, mijn Ghelofft' betalen.

 

 

 

5. Ghelijck ick hebbe op ghedaen

 

Mijn Lippen, En daer neven

 

In Noot wt mijnen Mondt is gaen,

 

Ick wil dy HEEre gheven

 

Brandtofferhanden Vet en soet,

 

Van den ghebranden Rammen goet,

 

Met Ossen, Bocken mede.

 

Ghy die Godt vreest, coemt hier hoort al,

 

Subijt ick u vertrecken sal,

 

Wat hy mijn Siel al dede.

[fol.  Lxxv.v]

 

6. Tot hem riep ick met mijnen Mont,

 

Mijn Tongh' hem prees met machte,

 

So ick deed' Onrecht teen'ger stondt,

 

Oft sulcx int hert oyt dochte,

 

Verhooren sou my niet de HEER,

 

Maer nu verhoort hy my ras seer,

 

En dat om syns Naems Eere,

 

Gelooft sy Godt die t'Bidden mijn,

 

Niet en verworpt, Noch oock die zijn

 

Goetheyt van my niet keere.