De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. XVIII. Diligam te Domine.

Op de Voys: Nu freuwt u lieden Christen ghemeyn.

WEl hertlijck lieff heb ick dy Heer,
Mijn Sterck, mijn Borch, Steenrotze
Mijn Heyl, mijn Troost, mijn Schilt, geweer
Mijn Godt die my beschutse,
Ick looff den Heer' en roep hem aen,
Soo mach ick mijn Vyand ontgaen,
Want Godt doet my bevrijden.

2. Die Strick' des Doots omvingen my,
Des Belials Beeck daer neven,
Der Hellen Ancxt waer oock daer by,
Doots Bandt had my om gheven,
Doen riep ick aen mijn Godt end Heer
End' hy van syn Tempel vol Eer,
Mijn Stem wel rasch verhoorde.

3. So haest voor hem mijn roepen quam
Bewagen wert die Aerde,
Die Berghen haer verruerden tsaem,
Doen hy so thoornich werde,
Jae Damp wt synen Neus ontstont,
Verteerend' Vier wt synen Mont,
Affgrijslijck was den Blicxem.

4. Hy booch den Hemel, daelde neer,
T'was doncker om syn Voeten,

[fol.  xvij.r]

 

Ops Windes Vleugel sweed' de Heer,

 

Hem Cherub dienen moeten,

 

Met Duysternis hy was becleede,

 

Die Waterwolcken dick en breede,

 

Dat was die Tent des HEEren.

 

 

 

5. Een Heerlijck glants omleuchted' hem,

 

Daer deysden haer die Wolcken

 

Met Donder ginck des HEEren stem,

 

Verschrickt also die Volcken

 

Met Hagel end' met Blixem groot,

 

De HEEr syn Vierig' Stralen schoot

 

Den Vyant te verstroyen.

 

 

 

6. Des Waters was daer Overvloet

 

Der Aerden gront wert open,

 

So thoornich was des HEEren Moet

 

T moest al voor hem verloopen.

 

Doen thoond' hy my syn Hulpe hooch,

 

End' my wt groote Watren tooch,

 

Holp my van die my haten.

 

 

 

7. Mijns Vyandts macht was my te swaer

 

Maer Godt quam my te baten,

 

Mijns Onvals Tijdt was comen daer,

 

Had my die HEEr verlaten.

 

Maer recht wert hy mijn Toeversicht,

 

Verliet my in Benautheyt nicht,

 

Ruckt my her wt int Ruyme.

 

 

 

8. De HEEr heeft Lust end' Welbehaeg,

 

Aen my syn Dienaer trouwe,

 

Mijn Cruys end' Noot als ic hem claeg,

[fol.  xvij.v]

 

Ten mach my niet berouwen,

 

Hy helpt my nae mijn Vromicheyt,

 

Betaelt my nae die Reynicheyt,

 

End' Onschult mijner Hande.

 

 

 

9. Want ick des HEEren weeg' bewaer,

 

Teghens hem niet hanteere,

 

Sijn Rechten houd' ick allegaer,

 

Werp syn Ghebodt niet veere,

 

Ben Onbevleckt voor zijnen Oogh',

 

Aen syn Faveur hebb' ick ghenoech,

 

End' wachte my voor Sonden.

 

 

 

10. By Heyl'gen ghy oock Heylich zijt,

 

By Vromen vroom ter Eeren,

 

End' by den Reynen reyn altijdt,

 

Verkeert by den Verkeerden,

 

Ghy helpt dijn Elend' Volck so wel,

 

Maer hooge Ooghen condt ghy snel

 

Vercleynen end' vernielen.

 

 

 

11. HEEr ghy v'licht mijn Aengesicht

 

Mijn Droeff'nis mach niet blijven,

 

Des Vyants Macht en acht ick nicht,

 

Met Godt can icks' verdrijven,

 

GOds Weghen die syn Onbevlecht,

 

Sijn Woort is Louter en Perfect,

 

Een Schilt die hem betrouwen..

 

 

 

12. Waer is een Godt, dan onse Heer,

 

Den Troost is hy alleene,

 

Gheen sterck Confoort en isser meer,

 

Cracht doet hy my verleenen,

[fol.  xviij.r]

 

Mijn Weghen maeckt hy Onbesmet,

 

Mijn Voeten Rasch end' Onbelet,

 

Ghelijck die Harten springhen.

 

 

 

13. Hy stelt my op mijn Hoochte snel,

 

En leert mijn Handen strijden,

 

Mijn Arms den Boghen spannen wel,

 

Om schieten tallen zijden,

 

Dijn Handt my sterckt al in der Noot,

 

In Demoet dan maeckt ghy my groot

 

Den Schilt dijn Heyls my gheve.

 

 

 

14. Ghy maeckt my Ruym daer heen ick gae,

 

Dat mijn Voet niet faelgieren,

 

Mijn Vyand' wil ick iaghen nae,

 

En sal my niet omkeeren,

 

Maer t'eenmael sal icks' al verslaen,

 

Sy moghen my niet wederstaen,

 

Ten Voeten sy my vallen.

 

 

 

15. Ghy Rust my machtich totten strijt

 

End' werpt den Vyant neder,

 

Ghy maeckt dat sy gaen vluchten wijt,

 

Haest breken haer Geleder.

 

Haer Roepen coemt ten Dooven Oor,

 

De HEEr geeft haer geen gehoor,

 

En niemant machse helpen.

 

 

 

16. Verwaeyen sal icks' als den Stoff,

 

Verpletten als den Slijcke,

 

Daer van sal comen GOdes Loff,

 

Verbreyden sal syn Rijcke,

[fol.  xviij.v]

 

T'kijffachtich Volc hem van my went,

 

Den Heyden maeckt ghy my bekent,

 

Haer Hooft ben ick gheworden.

 

 

 

17. Een Volck dat ick bekende niet,

 

Dient my nu met begeere,

 

Die valschen Kinder (T is verdriet)

 

Verlooch'nen my, haer HEERE,

 

Gehoorsaem is mijn Nieuw' Gemeen,

 

Die Vreemden Kinder al met een

 

Versmachten in haer Banden.

 

 

 

18. Die HEEre leeft, is mijn Conftoor

 

Hy moet ghelovet wesen,

 

Die Godt des Heyls mijn beste tzort,

 

sy stadich hooch ghepresen,

 

Die Godt die my Victory bringt,

 

End' onder my die Volcken dwingt,

 

Helpt my van all' mijn Haters.

 

 

 

19. Dies wil ick dancken dy mijn HEer

 

Mijn GOdt al by die Heyden,

 

Dijn Name stadich Loven meer,

 

En dijn Goetheyt verbreyden,

 

Want dijn Gesalffden ghy wel doet,

 

End' dijnen Coninck Weldaet groot

 

Den Zade Davids Eewich.