De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. XIIII. Dixit insapiens

Op die Naevolghende Voys: etc.

[fol.  xiij.r]

HEt spreeckt wel der Onwijsen mont,
Den rechten GOdt wy meynen,
Maer Ong'loof is haers herten gront,
Gaen hem altijt vercleynen,
Haer wesen is verdorven gaer,
Voor Godt ist eenen grouwel swaer,
Niemant doet goet van allen.

2. Godt sach van Hemel selfs her af,
Op alle Menschen Kind'ren,
Om haer t'aenschouwen hem begaf,
Oft hy yemandt soud vinden,
Die syn verstant doch hadd' gheset,
Te leven recht nae Godes Wet,
End vraechd' nae synen wille.

3. Maer niemant was op rechter baen,
Sy waren all' aff treden,
Een yeder ginck nae synen waen,

[fol.  xiij.v]

 

End' hielden vreemde Zeden,

 

Het deed' niemant voor Godt geen goet

 

Hoe wel seer veel bedrooch de Moet

 

Haer doen mocht hem mishaghen.

 

 

 

4. Hoe langh' willen Onwetend' syn

 

Die sulcke Moeyt' op laden,

 

Verslinden noch daer voor t'Volck mijn

 

End' leven van haer schaden,

 

Haer Hoop en staet doch niet op Godt,

 

Sy roepen hem niet in der Noot,

 

Maer willen al selfs versorghen.

 

 

 

5. Dies mach haer Hert syn nimmer stil,

 

Maer moet altijdt beroeren,

 

Godt by den Vromen blijven wil,

 

Die hem geloovich hooren,

 

Maer ghy versmaet des Armen Raet,

 

Beschimpt hem als hy seggen gaet,

 

Dat Godt syn Troost is worden.

 

 

 

6. Wie sal Israel den Armen,

 

Tot Zyon Heyl erlangen?

 

Godt sal hem zijns Volcks Erbarmen

 

Verlossen die Ghevangen,

 

Dat sal hy doen door synen Soon,

 

Daer van heeft Jacob Vreuchde schoon

 

End' Israel is blijde.