Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

Gezangk.

Wyze: Op wat losser grondt.

DIcht by Idaas kruin,

In 't geboomt;

Koel bestroomt,

Leit een schoone Tuin,
Die met wit Arduin
Is beslooten;
Roozelooten,

[p. 171]

 

Tulp en Lauwerieren,

 

Boorden yder laan,

 

Die met brave zwieren,

 

Recht na 'et Tuinslot gaan.

2.

Voor de Valbrugpoort,

 

Van het slot,

 

Waakt een rot;

 

't Geen nooit slaap verstoort,

 

Maar het al vermoort,

 

Die hun eeden,

 

Overtreeden,

 

En beloften breken,

 

Die zy aan de min

 

Doen, en slimme streken

 

Hebben in haar zin.

3.

Almayde quam,

[p. 172]

 

Door de laan,

 

Aangegaan,

 

Als een vredig lam,

 

't Geen nooit list vernam;

 

Dies de wachten,

 

Die haar achten;

 

Venus zelf te wezen,

 

Weken aan d'een zy,

 

Yder was vol vrezen,

 

Zy alleenig bly.

4.

Flux ontsloot de deur,

 

Van 't klinkket,

 

Opgezet,

 

Daar zy rustig deur,

 

Zonder droef getreur,

 

Heen gink strijken.

[p. 173]

 

Ware blijken,

 

Dat haar trouwe liefde,

 

Alles overwint;

 

En meer harten g'riefden,

 

Als vrouw Venus Kint.

5.

Toenze op 't middelplein,

 

Van den Hof,

 

Rijk van stof,

 

Zag de minfontein,

 

En de brave trein,

 

Van de Goodtjes,

 

Die voor Bootjes,

 

Ericijn verstrekken,

 

Riepze, vol van gloet:

 

Deze dan verwekken

 

Min in ons gemoet?

[p. 174]

6.

Wijl zy dit noch sprak,

 

Quam een Godt,

 

('t Was haar lot,)

 

Die heur spoedig stak,

 

Dat zijn moortpriem brak,

 

In haar wonden;

 

Ongeschonden,

 

Riep hy, zult gy sterven,

 

Om uw stout bestaan,

 

Op dees heilige erven;

 

Mach maar Godtheit gaan.

 

 

 

J. Dullaert.