Het Christalyne spieghelken

Lof ende vermaninghe tot de Deught.

Op de wijse: Ie voudrois vien guarir le mal, &c.

BEmint en soeckt de salighe Deught.
Die naer den hemel staet:
Sy is den wegh tot d’eeuwighe vreucht,
Der zielen schoon cieraet:
De spijs en dranck daer sy by leeft:
Die haer heeft, alle schatten heeft.

De peerlen fijn, het blinckende goudt,

En al des wereldts goet,

[p. 55]

 

Hoe hooght men’t acht, oft kostelijck hout,

 

Al t’samen wijcken moet,

 

‘Tis by de Deught gheleken niet,

 

Want s’overtreft al watmen siet.

 

Oprechte blijschap, suyvere lust,

 

Hoogheydt, profijt, en eer,

 

De Deught verleent inwendighe rust:

 

Sy bringht ons tot den Heer,

 

Sy maeckt ons arme zielen rijck,

 

Sy leydt ons ins in het hemelrijck.

 

Zijt gy dan Deught so weerdighen schoon

 

Gheeft ghy die u besit

 

In’t eeuwigh leven d’edele croon?

 

Seght my dan, wat is dit,

 

Dat ghy soo selden werdt ghesocht?

 

Dat ghy van weynigh werdt ghecocht?

 

Ick weet, het is de moeyelijckheydt,

 

Het is den arbeydt swaer,

 

‘tIs onses vleeschs ghemackelijckheydt,

 

Dat ons al stoot van daer:

 

Dogh sonder arbeydt, moeyt en pijn,

 

Sal noyt de Deught verkreghen zijn.

 

Wat beydt ghy dan, o sondigen mensch?

 

wat blijft ghy stille staen?

 

Een lust, een onversatighen wensch,

 

Een heete wil neemt aen:

 

Komt, tot de Deught neemt uwen loop:

 

want anders isse niet te coop.

[p. 56]

 

Laet varen dan den ijdelen pracht,

 

Ontvlieght des werelts net,

 

Komt, na des deugts, hoogweerdicheit tracht

 

Verwint dat u belet:

 

De schoone deucht voor een Bruyt trout,

 

De Bruydloft inden hemel houdt.

 

Daer sullen all’ Godts Enghelen claer

 

Singhen het Bruydlofts liedt:

 

V wenschen sal der Enghelen schaer

 

Gheluck, sonder verdriet:

 

Ghy sult daer alle vrolijckheydt

 

Besitten inder eeuwigheydt.