Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: O schoone Maghet ient.
O Mensch, o edel mensch, opent eens u verstandt,
Hoe langh sult ghy noch staen op ‘swereldts landt, en standt,
Wat is dogh ‘swereldts pandt, anders dan vlieghende sandt,
Het welck u met de handt, treckt naer den helschen brandt.
Al leedt gy al de pijn die daer is over al,
Die daer oyt is gheweest, die daer oock wesen sal,
‘tEn waer al niet met al, by dat helsche gheschal,
Daer die tormenten altijt zijn sonder getal.
Het bedd’ daer men op rust, zijn kolen van’t helsch vier:
Den dranck diemen daer drinckt, zijn tranen, wonden dier,
| |
[pagina 43]
| |
De spijse is den Ghier, musijck is groot ghetier,
o ziel! o arme ziel! wat maect gy hier
Te derven eeuwelic het goddelic aenschijn,
En te peysen altijt eeuwig verdoemt te zijn,
O wat een groote pijn, op pijn sonder termijn
Te derven Gods aenschijn, eeuwich verdoemt te zijn.
De menschen die vol pracht nu als de Pauwen gaen,
Sullen voor ‘tschoon habijt met vier omringhelt staen,
Haer schoonheydt sal vergaen, waer sult ghy d’ooghen slaen,
die nu met uwen hals altijt wilt open gaen?
Den droncken sack, die nu uyt-vaeght de bekers groot,
Eeuwigh betalen sal de somme metter doot
En voor dat wijntjen root, drincken ghesmolten loot,
Hoort hoort ghy droncken sack waer toe de hel u noot.
Den hooveerdighen mensch die nu naer prachte staet,
Sullen de duyvels al groeten met bly gelaet
En als een Potentaet stellen in hoogen staet
Daer Lucifer sijn hant sal kussen met versmaet.
| |
[pagina 44]
| |
De boose kinders ooc die ouders zijn rebel
Liegen en stelen vry, en vechten om een spel,
Sullen dan inde hel al met de duyvels fel,
Branden in d’eeuwicheydt: kinders bepeyst dit wel.
Antwoort gy zielen eens die inde helle zijt,
Hoe groot dat is de pijn, die ghy daer eeuwigh lijdt.
Sy roepen met gecrijt, u pijn waer ons iolijt
O mensch die ghy nu lijt, en lijden sult altijt.
Hierom vermaledijdt moeten ons ouders zijn.
Vermaledijt o God moet wesen u aenschijn
Vermaledijde pijn, o pijn sonder termijn,
Och och, wanneer sal doch noch eens u eynde zijn.
Princen, die sonder tol drinckt sonden als water puer,
Sy gaen seer soetjens in, maer commen op soo suer,
V leven is een uer, en naer dees corte uer,
Soo blijft ons eeuwigh by blijdschap ofte ghetreur.
|
|