Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
Op de wijse: Alsoo ’t beghint.
De doodt.
WAer blijfdy mi, o sondaer groot,
Tot u soo comt die bitter doodt,
Ick bent, ghy sult my moeten smaken:
Ghy moet vertrecken naeckt en bloot,
Verliesen allen u bloedt root:
Want seer haest sal ick u ghenaken.
Den sondaer.
Ay my, ay my, wat hoor ick daer?
Die doodt comt my seer fellijck naer,
Haer woorden can ick qualijck vaten:
Mijn jonck hert is bedroeft voorwaer,
Ick hoor de doodt, en dat is claer,
Lieve wereldt ick moet u laten.
De vvereldt.
En laet u doch niet voren staen,
Dat u de doodt sou comen aen,
Het is quaedt bloedt en phantasye:
Maer wilt aenhooren mijn vermaen,
Laet dese phantasy vergaen,
Laet passeren melancolie.
De doodt.
Men danster, noch men speelter meer,
| |
[pagina 26]
| |
Noch men gaet daer in maskers kleer,
Dat moet ghy nu wel al gaen derven,
Ghy peynst seer luttel op den Heer,
Noch op de doodt, noch op Godts eer,
‘Teeuwich vier suldy naermaels erven.
De sondaresse.
Och wereldt, ick voel doodts fenijn,
Sy naeckt my nu op dit termijn,
Moet ick u dan abandonneren?
Het is my wel soo groot een pijn,
och eeuwelijck van u te zijn,
Daer wy plochten te domineren.
De wereldt.
’Ten is maer droom, en achtet niet,
Wilt doch aenhooren mijn bediet,
Sa, sa, laet ons gaen vreucht hanteren:
En met musijck singhen een liet,
Dat phantasije van ons vliedt,
Dan soo sullen wy triompheren.
De doodt.
De klocke slaet, ‘tis meer dan tijt,
Dat ghy verlaet de wereldt wijt,
Den pijl is inden booch ghesteken:
Gh’en sult niet langh meer zijn verblijt,
Nu moet ghy laten alle jolijt,
V schoon ooghen die moeten breken.
| |
[pagina 27]
| |
De sondaresse.
’Tis al ghedaen, o wereldt schoon,
Wat gheefdy nu voor mijnen loon?
Voor mijnen dienst van soo veel jaren?
In hooverdy spand’ ick de croon:
De doodt die steeckt my uyt den throon,
Adieu wereldt, ick moet gaen varen.
De vvereldt.
Adieu, adieu ghy grooten dwaes,
Ghy moet nu zijn der wormen aes,
In d’aerde moet ghy nu gaen rotten:
Van my te volghen is al raes,
‘tMoet al van hier, hoe jonck, eylaes!
V schoon cleeren eten de motten.
De doodt.
Wat helpt haer nu haer dansen wel,
En soo fraey spelen alle spel?
Haer oordeel is haer al ghegheven
Eeuwich te branden inde hel,
Ghepijnight vanden boosen fel,
En te derven dat eeuwich leven.
Den dichter.
Maer die dit liedt eerst heeft ghedicht,
Godt gheve hem dat eeuwich licht:
Altijdt bidt hy Godt van hier boven,
om niet te sterven sonder bicht,
En af te legghen ‘tquaedt ghewicht,
Soo sal hy eeuwelijck Godt loven.
|
|